104 3

202

Należy pamiętać, że dany aktualny stan wewnętrzny i jeden z dwóch stanów będących jego następnikami muszą być kodowane sąsiednimi kombinacjami w sensie naturalnego kodu dwójkowego.

Przy kodowaniu może się zdarzyć taka sytuacja, że żaden z łuków prowadzących ze stanu sieci utworzonego tylko przez węzeł warunkowy bądź sekwencję: węzeł operacyjny, węzeł warunkowy nie prowadzi do stanu następnego lecz do uprzednio już zakodowanych stanów o innych numerach. W takiej sytuacji należy w gałęzi prowadzącej z węzła warunkowego (gdy Xj ⁼ 1). wprowadzić dodatkowy stan utworzony przez węzeł operacyjny z (fikcyjną) operacją pustą Yq, z tak bowiem wprowadzonego stanu można wprowadzić skok już bezwarunkowo do uprzednio zakodowanego stanu. Oczywiście nowo-wprowadzony dodatkowwy stan musi mieć numer następny w stosunku do rozważanego stanu będącego punktem wyjścia. Wprowadzanie dodatkowego stanu w omawianej sytuacji jest zbyteczne, jeśli jeden ze skoków jest wykonany między stanem 2^ - 1 a stanem 0, które to stany można traktować jako kolejne, gdy zostanie zastosowany licznik modulo 2 (wówczas między wymienionymi stanami występuje przejście bezwarunkowe).

Jeśli w sieci działań jest niewiele warunków typu oczekiwanie x^,

można wówczas zaproponować strukturę rozdzielacza Moore'a z jednym

multiplekserem (usuwając multiplekser oczekiwania ze struktury z rys.

6.32 a oraz podając sygnał z multipleksera skoków zarówno na wejście CE

jak CEP licznika). Wówczas realizacja struktur typu podtrzymanie

(oczekiwanie) odbywa się przez wykonanie skoków do tego samego stanu.

Jeśli liczba warunków typu oczekiwanie wzrasta, wówczas powyższa . ,    _t    J

realizacja powoduje rozbudowę układu kombinacyjnego realizującego

adresy skoków i, w efekcie, przestaje być konkurencyjna w porównaniu ze

strukturą z dwoma multiplekserami z rys. 6.32 a.

Podobnie jak w przypadku rozdzielaczy Moore’a dla liniowych sieci działań, dopuszcza się badanie identycznych warunków w różnych węzłach warunkowych; wówczas niektóre sygnały Xj (Xj). ^xj b?dą podłączone do kilku różnych wejść informacyjnych odpowiedniego multipleksera. Jeśli w sieci działań w różnych węzłach operacyjnych występują identyczne symbole Y, wówczas poza dekoderem należy zastosować bramki NAND pełniące rolę sum logicznych.

Synteza układu sterującego opisywanego siecią działań za pomocą warunkowego rozdzielacza Moore'a sprowadza się do wykonania następujących kroków:

-    określenie stanów w sieci działań poprzez wyodrębnienie w niej fragmentów typu jak na rys. 6.33 i 6.32 b (w niektórych z nich mogą nie występować węzły operacyjne Y^, co formalnie odpowiada operacjom pustym Yq),

-    określenie wejść informacyjnych multiplekserów oczekiwania i skoku,

-    utworzenie tablicy skoków,

-    określenie struktury układu kombinacyjnego realizującego skoki,

-    określenie struktury układu wyjściowego generującego sygnały Y. (bramki NAND - rys. 6.32 a).

Przykład 6.6

Ponownie rozpatrzymy sieć działań z rys. 6.13 opisującą algorytm pracy automatu telefonicznego z przykładu 6.1. Sieć tę z uwzględnieniem modyfikacji z rys. 6.14 b,c przedstawiono na rys. 6.34, gdzie dokonano również podziału na stany wewnętrzne.

Poszczególnym fragmentom sieci działań przypisano sygnały wejściowe dla obu multiplekserów zgodnie ze sformułowanymi wcześniej zasadami:

S_Q - oczekiwanie, gdy x₁ = 0,

	przejście warunkowe, gdy	^X1 =	1:	*5	=	1. dg =	^xi*
^S1	- przejście bezwarunkowe:			^d!	s	1. d° =	i.
	- skok warunkowy, gdy =	1,
	przejście warunkowe, gdy	^x2 ^=	0:	4	=	^x2' ^d2	= i.
^S3	- podtrzymanie, gdy x2 = 0,
	przejście 'warunkowe, gdy	^x2 ^=	1:	^d^	=	1. d° =	x2.
^S4	- skok warunkowy, gdy x^ =	1,
	przejść i e warunkowe, gdy	^X3 ^=	0:	^dI	=	x3. d°	= 1,
^S5	■ skok bezwarunkowy:			^di	=	0. d° -	dowolne
						(przyjęto 0)
^S6	" przejście bezwarunkowe:			^d6	-	1. d° -	1.
^S7	" oczekiwanie, gdy x^ = 1,
	skok warunkowy, gdy xj =	0		^d7		^xr ^d7	= 0.