105 5

metodą ciśnieniową - traconego wosku, a połączenia mocno-szczelne rurek w głowicach z wykorzystaniem lutowania twardego w piecach próżniowych oraz stopów plastycznych złota i niklu z udziałami procentowymi odpowiednio 82% i 18%. W celu zminimalizowania przypadków pękania połączeń lutowanych końcówki rurek i otwory w głowicach są powlekane cienką warstwą niklu, która chroni obrobione powierzchnie w odpowiednim czasie przed utlenianiem.

4.1.2. Regenerator

Konstrukcja regeneratora jest dość prosta i obejmuje jedynie dwa elementy, a mianowicie korpus 2 i wkład Z (rys. 4.5). Korpus umożliwia właściwe usytuowanie, rozmieszczenie i ustalenie elementów wkładu regeneratora wewnątrz konstrukcji silnika i w zależności od rozwiązania może również przejmować obciążenia od ciśnienia gazu roboczego. Niekiedy funkcję korpusu regeneratora spełnia płaszcz wypornika lub kadłub silnika, w którym są wykonane wybrania na umieszczenie elementów wkładu. Dobra wytrzymałość oraz mała wzdłużna przewodność cieplna to główne wymagania stawiane materiałom korpusu. Zależnie od układu silnika korpus regeneratora ma kształt cylindryczny lub pierścieniowy i występuje pojedynczo lub w większej ilości.

Rys. 4.5. Ogólna budowa rege neratora: a) regenerator cylin dryczny, b) regenerator pier ścieniowy; 1    - korpus, 2

- wkład regeneratora

Zasadniczą rolę w procesie regeneracji ciepła spełnia wkład, któremu stawia się następujące wymagania, aby:

a)    miał jak największą pojemność cieplną w stosunku do pojemności cieplnej gazu roboczego,

b)    konstrukcja wkładu stawiała jak najmniejszy opór w przepływie gazu,

c)    objętość porów w materiale wkładu była jak najmniejsza,

d)    współczynnik przewodzenia ciepła wkładu wzdłuż kierunku przepływu był jak najmniejszy, a w kierunku prostopadłym do niego jak największy,

10^