Całkowanie może być rozpatrywane na wielu poziomach. W rozdziale 6 teorię taką rozwinęliśmy dla dostatecznie porządnych funkcji określonych na podprzedziałach prostęfj rzeczywistej. W rozdziale 11 poznamy znacznie bogatszą teorięćałko wania, mającą zastosof wanie do znacznie szerszej klasy funkcji, które mogą być określone na niemal dowolnych! podzbiorach R". Obecny rozdział traktuje o tych aspektach całkowania, które pozostają w ścisłym związku z geometrią przestrzeni euklidesowej. W szczególności zajmiemy się takimi zagadnieniami jak formuła zamiany zmiennych, całki krzywoliniowe i machina zewnętrznych form różniczkowych umożliwiająca sformułowanie i udowodnienie n-wymiaroj wego analogonu podstawowego twierdzenia rachunku różniczkowego, a mianowicie twieiM dzenia Stokesa.
Całkowanie
af ^Xi<bt U = 1,..., k).
Niech P oznacza /-przedział w zdefiniowany przez pierwszych / nierówności (lj* a/** funkcję rzeczywistą ciągłą na /*.
Niech/=fk i zdefiniujmy funkcję/* _ j na lk~1 wzorem
/_x(x19 , xk-u xk)dxk.
Z jednostajnej ciągłości/* na 1* wynika, że/*_ t jest ciągła na lk~K Możemy zatem powtórzyć to postępowanie i otrzymać funkcje/-, ciągłe na V i takie, że/_ * jest całką z/ względem Xj na przedziale <flf, bj>. Po k krokach dochodzimy do liczby f0, którą nazywamy całką zf na Ik. Zapisujemy to następująco:
[Mdx lub jf r * W
(2)