o 7. Ochrona przed wtórnym zacznioczyszczeniem wody wodociągowej
Odkładanie się substancji zawartych w wodzie w przewodach występuje głównie zy nadmiernej twardości wody i zmianie jej temperatury, a także przy zbyt małej ędkości przepływu wody w rzadko używanych końcówkach instalacji.
Materiał)' konstrukcyjne a także używane do konserwacji i wykonywania połą-eń, które w trakcie ich stosowania mogą mieć kontakt z wodą wodociągową sposób naturalny bądź przypadkowy powinny spełniać wymagania odpowied-ch norm i posiadać pozytywną ocenę Państwowego Zakładu Higieny. Występowanie zbyt małych prędkości przepływu wody lub nawet jej zatrzyma-e na pewien czas może mieć miejsce w odcinkach instalacji rzadko używanych, >. niewykorzystane odgałęzienia, odcięte fragmenty instalacji, itp. W tych miej-ach może nastąpić zmiana jakości wody w wyniku zwiększonej koncentracji sub-ancji rozpuszczonych lub zawiesin albo rozwoju skupisk bakterii. Stopień pogor-enia jakości wody zależy od zastosowanych materiałów, składu fizyko-chemiczne-) wody, temperatur)' i czasu trwania wody w bezruchu. W celu zminimalizowania :utków niekorzystnych zmian jakości wody na skutek występowania okresów bez-ichu zaleca się płukanie instalacji. Fragmenty instalacji, z których zamierza się adko korzystać lub takie, które nie były przez dłuższy czas użytkowane powinny ,rć odizolowane na okres występowania bezruchu wody oraz powńnny być pr/e-ukane przed ponownym wprowadzeniem ich do eksploatacji. Przewody nieczyn-: należy odłączyć od instalacji.
Pogorszenie jakości wody do picia w instalacji wodociągowej może mieć miejsce zy nieprawidłowych lub niewystarczających działaniach eksploatacyjnych i kon-rwacyjnych. Szczególnie istotne jest właściwe i umiejętne obsługiwanie i konser-acja urządzeń zabezpieczających przed przepływem zwrotnym.
Służby eksploatacyjne powinny w regularny sposób dokonywać przeglądów in-alacji, ze szczególnym uwzględnieniem zespołów' zabezpieczających w celu sprawr-cenia prawidłowości ich działania.
cchniczne podstawy przeciwdziałania wtórnemu zanieczyszczeniu wody pirnej, jstały opracowane przez francuskiego badacza Gerarda Montout [67J. Opracował n klasyfikację płynów na kategorie w zależności od stopnia ich zagrożenia dla irowia człowieka, a następnie podał sposoby zabezpieczeń z uwzględnieniem tych ategorii. Zbiór zasad i metod postępowania opracowanych na podstawie badań 1 ontout został wydany w formie dokumentu w 1985 roku. Metoda ta, zwana becnie metodą Montout, została przyjęta jako podstawa wyboru technicznych odków ochrony przed zanieczyszczeniem wody pitnej w instalacjach wodociągo-ych w ustanowionej normie europejskiej F.N 1717.
W 1992 roku została ustanowiona przez Polski Komitet Normalizacyjny norma PN-B/01706 pt.: „Instalacje wodociągowe. Wymagania w projektowaniu”. W 199.9 roku do niniejszej normy wprowadzono załącznik A dotyczący ochrony przed wtórnym zanieczyszczeniem wody [77]. Rozszerzenie normy było konieczne ze względu na wprowadzenie nowych materiałów, nowych technologii wykonania instalacji wodociągowych i ochronę zdrowia konsumentów wody. Załącznik A opracowano przy uwzględnieniu zaleceń zawartych w normie niemieckiej DIN 1988 [25], a w szczególności jej części 4 pt.: „Schutz des Trinkwassers, F.rhaltung der Trinkwassergute”5 oraz normy europejskiej EN 1717. W 2003 roku zakończono prace normalizacyjne przy opracowywaniu normy polskiej PN-EN 1717:2003 [81], która obecnie znajduje się w zbiorze polskich norm.
W 2001 roku został wydany przez Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Techniki Instalacyjnej 1NSTAI. komentarz do obowiązującej normy PN-B/01706/ /Azl: 19.99 [122], w którym przedstawiono szczegółowo problematykę ochrony wody w sieciach i instalacjach wodociągowych.
Celem utrzymania odpowiedniej jakości wody w systemie wodociągowym niezbędne jest zabezpieczenie go przed zanieczyszczeniem w wyniku wystąpienia przepływu zwrotnego. Sytuacja taka może wystąpić w dwóch przypadkach:
- w wyniku nagłego obniżenia ciśnienia w sieci wodociągowej spowodowanego zamknięciem lub otwarciem zasuwy, pęknięciem przewodu, dużymi spadkami ciśnienia (np. pracą pomp hydroforowych, nadmiernym zapotrzebowaniem na wodę w części systemu, dużym rozbiorem punktowym z hydrantu przeciwpożarowego, itp.); zjawisko to nosi nazwę zalewarowania zwrotnego,
- w wyniku wystąpienia ciśnienia zwrotnego mającego swoje źródło w systemie znajdującym się poza instalacją wodociągową, w którym ciśnienie czasami przewyższa ciśnienie występujące w- instalacji - zjawisko to nazywane jest przepływem zwrotnym ciśnieniowym.
Aby doszło do zanieczyszczenia wody do picia muszą być spełnione dwa podstawowe warunki:
- musi istnieć możliwość kontaktu między wodą do picia a płynem zanieczyszczonym,
- możliwa jest droga płynu zanieczyszczonego do instalacji wody do picia.
Jeśli obydwa warunki występują razem w rozpatrywanej instalacji wodociągowej, należy zastosować odpowiednie zabezpieczenie, króre zapobiegnie zanieczyszczeniu wody wodociągowej (do picia) przez niepożądany płyn. W tym celu należy wykonać kompleksową analizę pracy systemu wodociągowego, podczas której należy zbadać i określić jakość płynów które występują lub mogą mieć kontakt z wodą wodociągową oraz określić charakterystykę instalacji w której może dojść do kontaktu pomiędzy wodą do picia a płynami zanieczyszczającymi [41].
’ Ochrona wody do piciu, utrzymanie jakości wody.