3220343132

Rozdział 21

Jak zaznaczono wyżej, przed oznaczeniem MX w ekstraktach wody wodociągowej poddaje się go derywatyzacji metanolem, aby grupę hydroksylową przekształcić w grupę metoksylową. Proces derywatyzacji próbki za pomocą metanolu, posiada wiele niezaprzeczalnych zalet, takich jak prostota, niska temperatura procesu oraz łatwość oddzielenia produktu derywatyzacji od nadmiaru substratów, w tym szczególnie agresywnego kwasu siarkowego.

Identyfikacji powstałego pseudoestru metylowego dokonuje się z pomocą widma masowego. Dwa jony izotopowe o najwyższej intensywności to jony izotopowe o m/z= 147 (pik podstawowy) i 149 (patrz rys. 4) powstające przez odszczepienie grupy dichlorometylowej od jonu molekularnego. Mimo ich wysokiej intensywności względnej, jonów tych nie wykorzystuje się do identyfikacji MX ani do oznaczania ilościowego w systemie niskorozdzielczej spektrometrii mas, ze względu na ich niewielką specyficzność w złożonym ekstrakcie wody pitnej. Do tych celów wykorzystuje się natomiast tryplet jonów izotopowych o m/z= 199, 201 i 203 powstałych na drodze fragmentacji [M - OCH₃], (Powstanie trypletu wynika z obecności trzech atomów chloru w tym fragmentacji [47]). Niekorzystną cechą tego trypletu jest jego stosunkowo niska względna intensywność: 12,6% (199), 21,5% (201) i 13,2% (203) określona w stosunku do piku podstawowego, tj. jonu izotopowego dominującej fragmentacji [M.-CHCI2] o m/z= 147 (jon izotopowy [M.-CHCb] zawierający nuklid Cl³⁵). Teoretyczny, wzajemny stosunek intensywności dla jonów izotopowych zawierających 3 atomy chloru wynosi: 100/97/32 [47], W przypadku pseudoestru metylowego MX wzajemny stosunek intensywności jonów trypletu wynosi 58/100/61 na skutek nakładania się jonu fragmentacyjnego o m/z 201 powstającego na drodze fragmentacji: [M - (H+CO)]. Rozróżnienie dwóch różnych jonów o m/z 201 możliwe jest wyłącznie przy użyciu wysokorozdzielczego spektrometru mas [48], Ta niska intensywność względna trypletu m/z 199/201/203 oraz interferencja jonu m/z 201 pochodzącego z innej drogi fragmentacji powoduje trudności z detekcją i oznaczeniem niskich stężeń MX w wodzie. Drugą wadą metody jest tworzenie się ubocznych, powstałych na skutek otwarcia pierścienia furanonowego, produktów metylowania zwanych acetalami, związki takie odkryto dla

456