11200940�9124360509838b64737107273035571 o

METODY OZNACZANIA I OPISU GRUNTU:

Oznaczanie składu granulometryczoego: w celu oznaczenia rozkładu wielkości cząstek próbkę należy rozłożyć na płaskiej powierzchni lub na dłoni. Wymiary cząstek próbki należy porównać ze standardami uziarnicnia obejmującymi wydzielenia zawierające materiał

0    różnych przedziałach wymiarów cząstek zgodnie z Tab.l. PN-EN ISO 14688. (»łv <)

Ponieważ poszczególne cząstki pyłu i ilu nie są widoczne gołym okiem, do oznaczenia cech takiego gruntu należy stosować następujące metody:

•    oznaczanie drobnych cząstek ("lojb. i\)

•    oznaczanie wytrzymałości w stanie suchym (TaW)

•    oznaczanie dylatancji pyłu i iłu (5)

•    oznaczanie plastyczności. (Tot>.‘»>)

Oznaczanie kształtu cząstek: w przypadku grubych frakcji, opisuje się kształt cząstek w nawiązaniu do ich stopnia obtoczenia (który wskazuje na stopień zaokrąglenia krawędzi

1    naroży), ich ogólny kształt i charakter powierzchni. Terminy stosowane w opisach, wykorzystywane zwykle do żwiru lub grubszych frakcji, podano w tablicy 8.1.

Tab.l. Terminy określające kształt cząstek.

OSTROŚĆ KRAWĘDZI - STOPIEŃ OBTOCZENIA	Bardzo ostrokrawędzi sty Ostrokra wędzisty Słabo ostrokrawędzisty Słabo obtoczony Obtoczony Dobrze obtoczony
	Sześcienna
FORMA	Płaska
	Wydłużona
CHARAKTER POWIERZCHNI	Szorstka Gładka

Oznaczanie drobnych cząstek: przy oznaczaniu składu gruntu drobne frakcje występujące w małej ilości w próbce należy wypłukać, a grubszą pozostałość opisać na podstawie wymiarów i kształtów cząstek, rodzaju materiału i innych specyficznych składników. Czas trwania i dokładność procesu przemywania oraz badanie otrzymanego osadu wskazują na rodzaj i zawartość procentową frakcji drobnych.

Oznaczanie barwy gruntu: Barwa gruntu często wskazuje na skład materiału i jego rozkład. Barwa pozwala rozróżnić grunty mineralne i organiczne. Z uwagi na fakt, iż wiele gruntów zmienia szybko swoją barwę na powietrzu, ważne jest, aby barwy określać na świeżo odsłoniętej powierzchni przy pełnym świetle dziennym. Zaleca się, aby zawsze odnotowywać takie zmiany barwy, jak te w następstwie utleniania bądź wysuszania.

Tab.2. Oznaczanie wytrzymałości w stanic suchym:

Wytrzymałość w stanie suchym: miarodajny jest opór suchej próbki gruntu podczas naciskania palcami	MAŁA	ŚREDNIA	DUŻA
	Grudka wysuszonego gruntu rozpada się pod lekkim lub średnim naciskiem palców	Grudka wysuszonego gruntu rozpada się pod wyraźnym naciskiem palców na bryłki, które nadal wykazują spoistość	Grudki wysuszonego gruntu nic można rozdrobnić pod naciskiem palców, a może być jedynie rozłamana