100220111050

By swój naród czernili i swoich współbraci?

Warto wszystkich powiesić, kraj na tym nie straci Jest prawo, jest Monarcha, są święte ustawy,

Do nich więc to należy wglądać w ludzkie sprawy Lecz niedawno z ulicy zebrana hołota Przez Brukowca ogłaszać, co zbrodnia, co cnota? Zajrzyjcie w samych siebie, a pewno bez braku Warci wszyscy jesteście zawisnąć na haku.

Jakubie ... i J[ędrzeju], wasze to jest dzieło,

Że to pismo w tym kraju początek swój wzięło.

Wy, Paryża, Londynu zwiedziwszy ulice,

Ohydzacie przed światem Jagiełłów stolicę¹⁰⁴.

Przeświadczenie, że »Wiadomości« zyskały niezapn*. czalne prawo pozywania przed sąd opinii publicznej każdego, kto na to zasłużył, spowodowało' upadek pisą Szubrawcy zbyt wyraźnie wytykali palcem osoby, targając się na niepospolite jakoby zasługi, jeśli dostrzegli w nict skazy, co już dokuczliwie przekraczało granice wyśmiewa-nia ogólnie wad. „Trącili się mniej bacznie o potęgę i wzię tośó” bodaj Antoniego Chrapcwickiego, prezesa Towarzystwa Dobroczynności, któremu zarzucili jakieś czyny nieetyczne ¹⁰⁶, i to uznano za dostateczną podstawę, by położyć kres pismu i Towarzystwu, jakkolwiek przyczyny zakazu tkwiły głębiej. Cenzurę czasopism przejęło na powrót gu-j bernium.

Boje »Wiadomości Brukowych^. Nieco odmiennie kształtowała się walka z określonymi antagonistycznymi grupami społecznymi i światopoglądowymi.

Włączenia się »Wiadomości« w polemikę, jaka rozgorzała wokół Świstkowej Akademii Smorgońskiej, nie pokwitował Potocki ani słowem. Nieporozumienie zresztą

¹⁰⁴    Bieliński, op. cit,, s. 232. celna.

¹⁰⁵    »W. B.«, nry: 262 z 10 grudnia 1822 r.

*

ot

v/eg°<

otl^eC,i

C i*

tku

T et

prz#²*

parnoc

prć

ks- ^

stępny

głosu: któreg niż »V

choć

szlacht

Wyda\

giewni

Inicjat

wiczen

łącznie

wobec

będzie

żyły p

tentów

w szer

mięci

— Tamożnia — komora    m

. ! s. 86.1 1821 r. i 286 z 27 maja ostali

syteśli