WYSTĘPOWANIE ROŚLIN
Roślinność Polski jest bardzo bogata pod wzglądem różnorodności gatunków i form. Samych roślin naczyniowych mamy w kraju około 2700 gatunków, z których możemy wydzielić około 300 o stwierdzonych właściwościach leczniczych. Niektóre z nich występują w większych lub mniejszych zbiorowiskach na obszarze całego kraju, inne — w pewnych tylko określonych rejonach.
Na zróżnicowanie naturalnych zbiorowisk roślinnych wpływają różnorodne czynniki ekologiczne, czyli warunki środowiska, do których zalicza się przede wszystkim czynniki fizyko-geograficzne (klimat, gleba, ukształtowanie terenu), biotyczne, tj. wpływ zwierząt i roślin oraz w pewnym stopniu wpływ działalności człowieka.
Zioła dziko rosnące występują przede wszystkim na naturalnych stanowiskach, a więc na łąkach nie zagospodarowanych, zwłaszcza zaś na bagnistych torfowiskach, w lasach, a także jako chwasty na polach uprawnych w niskiej kulturze, na wszelkiego rodzaju nieużytkach, odłogach, rowach, skarpach itp.
Często niektóre gatunki roślin mają zasięgi bardzo ograniczone lub występują tylko sporadycznie tworząc jak gdyby wysepki. Działają tu prawdopodobnie bliżej nam nieznane lub nie podpadające wyraźnie obserwacji cechy mikroklimatu. O ile roślinom uprawnym stwarzamy warunki optymalne rozwoju zmniejszając ich walkę o byt do minimum, o tyle rośliny dziko rosnące muszą walczyć o byt, o wodę, powietrze, światło, pożywienie i przestrzeń. W określonych warunkach ustala się współżycie pewnej ilości gatunków roślin, które tworzą zespoły, czyli charakterystyczne zbiorowiska naturalne o ustalonym składzie florystycznym. W zbiorowiskach istnieje wzajemny wpływ jednych roślin na drugie, który warunkuje skład gatunków w zbiorowiskach oraz dominowanie niektórych roślin nad innymi współbytującymi, nadając cechy charakterystyczne zespołom.
W takim zespole roślina, dla której dane warunki są optymalne, występuje zazwyczaj masowo, inne natomiast korzystają tylko z pozostałego