131

Oglądając wybrane programy ty_PU tM , stępuje między mmi więcej różni/4 Sf^***"³ dostrzec, że wy-definicje me pomagają w upor^ta^'' _k^Pr2ytac2a"* wczl wi»- ^{ze anal,Za} P^ov™ Polegać na 32 ?^r°^blemu- Wydaje si_ę lów, którym, te programy się różnią j_ak »_r3    “ ^WSZystkich elemen-

mach tego typu zarówno autorzy, jak i o_ni, ^{e) wykazan}o, w progra-Według Marka Kochana¹⁶, dziennikarzowi T\ ^{SWoje okr}eślone cele. się jak najwięcej od swojego gościa (w _tvn _ ^{Y na tym}' ^by dowiedzieć niewygodne pytania, czyli skłonić rozmówce _h^{UZyskać od}P^ow>edzi na nie zamierzał powiedzieć) i uchodzić za ^y,^po'^{vledział coś}, czego potrafi kontrolować sytuację. Są to cele sorze-z^ ^doaekliwe8⁰' ^którV ka, który chciałby uniknąć odpowiedzi na niekr ^? mteresami P^olity-„ie wyi»wić wszystkiego, co wie), , jedoocześnie"^ SSTS mew, szczerze kompetentnie i „dzielą peinej ir®,rm,cji. N.jwSSjs" dl. megojest dolarem do odbiorcy ze swoim przesbniem, co czeslo po-woduje chęc ucieczki od narzuconego przez dziennikarza tematu Przv *yn» wszystkim polityk powinien wypaść na tyle przekonująco by pozy skać sympatię widza, a także - być jak najdłużej na antenie (co z kolei jes sprzeczne z omawianym wcześniej zjawiskiem niechęci dziennikarza dc „zagospodarowywania" mu programu przez osoby trzecie).

Mimo sprzeczności oczekiwań dziennikarza oraz jego gości, jedne i drugiej stronie zależy na tym, by stworzyć widowisko. Jest to warunel $inequa non każdego programu telewizyjnego z punktu widzenia dzisiej szego spiuralizowanego rynku mediów. W tym sensie można talk -$how przyrównać do reklamy wyborczej. Daje to możliwość zastosc wania w badaniu tych przekazów* tzw. analizy ramowej (firamę analysis E. Goffman¹⁷ charakteryzuje ramę jako „schematy interpretacji pozwalć

--. cinnitu mistyczne w publicznych spora*, Kraków

¹⁶    M. K o c h a n, Pojedynek na słowa. Cln j.l .

2005, s. 22-26.    ,    _on the organisatm ofacperiaict. Boston 1986.

¹⁷    E.Goffman, Franie analysis: Au essay on b

131