• Suszenie roślin można przeprowadzić metodą zielarską, która najczęściej polega na powiązaniu ich w pęczki i zawieszaniu kwiatami w dól w przewiewnych, ciepłych i zacienionych miejscach (w temperaturze powyżej 20CC). Pęczki najlepiej wiązać gumką, ponieważ ze związanych sznurkiem lub drutem zasychające łodygi wypadają. Rośliny suszone w ciemnych pomieszczeniach lepiej zachowują barwy, jeżeli natomiast potrzebne są barwy jasne, słomkowe i beżowe, to trzeba je umieścić w miejscach bezpośrednio nasłonecznionych. Dużą ilość materiału roślinnego suszy się w suszarniach wyposażonych w wentylatory lub w czarnych .tunelach foliowych. Niekiedy do suszenia wykorzystuje się samochody-chłodnie z wbudowaną wentylacją stropową, gdzie ciepłe powietrze doprowadza się z nagrzewnic. Czas suszenia zależy od temperatury, wilgotności powietrza, częstotliwości jego wymiany oraz gatunku i liczby suszonych roślin. Suszące się pęczki roślin nie mogą się stykać, aby powietrze wokół nich krążyło swobodnie. Proces suszenia nie powinien przebiegać ani zbyt szybko, gdyż kwiaty robią się kruche, ani zbyt rozciągać się w czasie, ponieważ mogą pleśnieć. Aby zapobiec ich kruszeniu się podczas pakowania, należy pozwolić roślinom wchłonąć trochę wilgoci (pozostawić na 4 5 godzin w wilgotnym pomieszczeniu).
• Suszenie w pozycji naturalnej pozwala na zachowanie naturalnych kształtów pędów i kwiatostanów. W ten sposób suszy się np. mikołajki, trawę pampasową, krwawnik wiązówkowaty, jęczmień grzywiasty, zatrwian tatarski, czosnki, pałki wodne i inne. Rośliny wstawia się do wysokich naczyń. Można do nich nalać trochę wody, która stopniowo wyparowuje, a rośliny w tym czasie zasychają, np. gipsówka (łyszczec), ostróżka, miesiącznica, krwawnik, jęczmień, hortensja.
• Suszenie na siatce polega na rozłożeniu samych główek kwiatów (koszyczków kocanek, słoneczników, strąków, szyszek, owocostanów karczochów, kolb kukurydzy, kwiatostanów dziewięćsiłu oraz innych) i suszeniu ich w pozycji leżącej.
• Suszenie roślin pnących (powojnik, chmiel) polega na owijaniu wokół różnej grubości prętów skręconych pędów roślin i ich zasuszaniu.
• Metoda zielnikowa polega na suszeniu roślin pomiędzy kartkami książek i gazetami. Po przełożeniu roślin papierem, należy przycisnąć je czymś ciężkim np. książkami i raz w tygodniu sprawdzić, czy kwiaty nie pleśnieją (dobrze jest zmieniać papier). Są też tzw. prasy zielarskie, które po przełożeniu roślin papierem skręca się śrubami. Do suszenia tą metodą nadają się rośliny niezbyt uwodnione. Materiał pozyskany w ten sposób służy przede wszystkim do wyrobu kolaży.
• Suszenie w materiałach sypkich dotyczy niewielkiej liczby roślin, które innymi metodami źle się zasuszają. W kartonowych pudełkach zasypuje się kwiaty suchym, czystym piaskiem lub piaskiem z dodatkiem boraksu (dziesięciowodny czteroboran sodowy) w stosunku 3:1 lub 2:1. Piasek można
139
ABC Florystyki