13str

32* KU.\TK.l-'RA<'JA MCA l KON'1 UOI.cWClt

Innym, dewiacyjnym sposobem wypełniania lesiu jest odpowiadanie na wszystkie pytania „Prawda" lub „Fałsz”, bez względu na treść pytania W pierwszym przypadku (wszystkie odpowiedzi typu P), wyróżniający cechą profilu jest bardzo wysoki wynik w skali F (powyżej 90 T) przy niskich (poniżej 40 T) wynikach w skalach L i K. Wśród skal klinicznych najwyższymi skalami są skale 8, 9 i 6 (ok. 80 T).

W profilach osób, które na wszystkie pytania testu odpowiedziały przecząco na plan pierwszy wysuwają się skale kontrolne L i K (powyżej 90 T) przy skali F w granicach 60 T oraz podwyższone cztery pierwsze skale kliniczne (skala 1, 2, 3 i 4 w granicach 80 - 90 T).

RyS-3. Profil wskazujący na wszystkie odpowiedzi typu .Fałsz"

Omówione wyżej typy zafałszowania profilu nie zdarzają się zbyt często v praktyce klinicznej a jeśli pojawiają się są zazwyczaj albo wskaźnikiem

i poważnej patologii albo też nie nawiązania odpowiednie

go koniaki u z badanym.

2.2. Zafałszowanie profilu w kierunku gorszego przystosowania

Pewna grupa badanych może, z różnych powodów, starać się w ltakcie badania zasugerować badającemu występowanie u nich poważniejszych zaburzeń przystosowania- niż ma to miejsce w rzeczywistości (np. poborowi pragnący uniknąć służby wojskowej, osoby z nerwicą roszczeniową, ilp.).

Jeśli próba laka jest dobrze przemyślana, uzyskany profil na pierwszy rzut oka przypominać może profil osoby z rzeczywistymi zaburzeniami funkcjonowania. Charakterystyczne jest lu podwyższenie wyniku w skali F przy niskich bądź zbliżonych do średniej wynikach w skalach L i K. Wszystkie skale kliniczne są podwyższone a najwyższymi skalami w profilu są skale 6 i 8.

Rys.4. Zafałszowanie profilu w kie run Lu ,gc

[

F

K

Hd

o

»Ł

Pd

P,

P.

&

Mn

s-

A

/s

f

\

1.

F

K

1

2

3

4

5

6

7

8

9

0

Najbardziej istotną cechą różniącą tak zafałszowany profil od profilu osoby z rzeczywistymi problemami przystosowania jest wysokość skali F (w profilach osób zaburzonych skala ta rzadko przekracza 70-80 7') oraz znaczne podwyższenie wyników w skalach klinicznych.

Znacznie mniej problemów nastręcza odróżnienie profili osób symulujących określone zaburzenia psychiczne (chorobę psychiczną).

W profilach takich skala F jest znacznie niższa niż w-przypadkach omawianych wyżej, zaś wyniki skal I. i K zbliżone są do średnich. Profil skal klinicznych przybiera charakterystyczny, zębaty kształt „piły" co jest efektem udzicleora zbyt wielu odpowiedzi zgodnych z kluczem na pytania wchodzące do skal 2. 4. 6 i 8 (efekt nadmiaru patologii).

.i ■