W całym okresie rozwoju silników Stirlinga powstało wiele konstrukcji charakteryzujących się właściwościami odpowiadającymi aktualnemu poziomowi techniki i nauk przyrodniczych. Rozwiązania te w większości przypadków nie wyszły do tej pory poza etap badań laboratoryjnych, stanowiąc jednak istotny przyczynek w rozwoju tego typu silników cieplnych. W dostępnej literaturze obcojęzycznej znajduje się wiele ogólnych informacji na ten temat, mających w tej chwili znaczenie
raczej historyczne. Budowane są kolejne silniki prototypowe o znacznie korzystniejszych wskaźnikach pracy, lecz informacje techniczne na ich temat są bardzo
ograniczone. Wynika to stąd, że żadna z powstałych konstrukcji nie uzyskała jeszcze parametrów, które stawiałyby silnik Stirlinga w pozycji konkurenta w gospodarce, w zastosowaniach, w których ugruntowała się pozycja tłokowych silników spalinowych (np. transporcie). Z tych względów przedstawione niżej informacje dotyczą tylko nielicznych najnowszych konstrukcji silników, dla których autor uzyskał źródłowe informacje. Stanowią one uzupełnienie do materiału szcze
gółowego przedstawionego we wcześniejszych rozdziałach. Ponadto zamieszczono właściwości konstrukcji własnego rozwiązania silnika prototypowego SEPS-1 poddawanego pracom rozwojowym w Politechnice Szczecińskiej.
6.1. SILNIKI EKSPERYMENTALNE Silnik SEPS-I
W ramach prac rozwojowych konstrukcji silnika Stirlinga w latach 1986-1991 w Politechnice Szczecińskiej opracowano i zbudowano prototypowy silnik jednostronnego działania w układzie y, rozwijający moc użyteczną 3-^5 kW przy częstotliwości pracy 25 Hz. Główne wymiary przestrzeni roboczej i parametry konstrukcyjne wymienników ciepła uzyskano za pomocą optymalizacji komputerowej, przeprowadzonej w oparciu o własny program numeryczny, przy założeniu średniego ciśnienia helu 3 MPa, temperatury gazu w przestrzeni rozprężania T = 753 K oraz
H
148