Ryc. 3. 1'rzykladow) Łipis pola powierzchni całkowitej
ilVjlV^VW «
Przebieg eksperymentu
Przed rozpoczęciem ćwiczeń studenci zapoznają się ze sposobem I oznaczania równowagi za pomocą poslurografu.
2.
Wykonujemy pomiar cech charakteryzujących równowagę czlowieh zgodnie z opisaną procedurą.
1. Następnie w zależności od założonego celu eksperymentu wykonujemy:
• dynamiczny wysiłek fizyczny o określonym obciążeniu,
» wysiłek statyczny,
• zmianę pozycji Ciała wywołującą efekt ortostatyczny (jak w próbie Cramplona lub jej modyfikacji przez Malareckicgo),
• próbę Bnrany*ego (próba obrotowa).
4 Bezpośrednio po wykonaniu jednej z wymienionych w punkcie 3 czynności ponownie mierzymy równowagę,
Odruchy postawne są zasadniczym elementem biorącym udział w utrzymywaniu równowagi. Umiejętność utrzymywania, równo,wa&_ me jest cechą wrodzoną lecz nabytą w dłuższym procesie uczenia się N e jest ona ;cdoakowa u każdego człowieka. Ta sama osoba z powodzeniem utrzymująca równowagę w zwykłych warunkach nie zawsze potrafi utrzymać ją * warunkach bardziej skomplikowanych lub w obecności zakłóceń wewnętrznych. Wynika z tego, że umiejętność utrzymywania równowagi v różnych warunkach zależy od cech osobniczych danego człowieka. Cechy te można kształtować do granic możliwości człowieka. Utrzymanie położenia i równowagi ciała człowieka zniczy głównie od półdziałania zmysłów równowagijiczucia giebokiegoi: wzrok o. Reccp-ry zmysłu równowagi mieszczą się w uchu wewnętrznym, wlylnc; części :;n;ka. to jest w woreczku, łagicwcc i przewodach półkol.stych Wore> czek i łagiewka stanowią narząd równowag^statycznejjja tqv przewody “ołkoli.Me narząd równowagi, dynamicznej) Zmysł czuci a głębokiego determinowany jest przez receptory znajdujące się w mięśniach Ustawach (propriorcccptory mięśniowe, stawowe i ścięgnowe) oraz w połach czucia-1 wych kory mózgowej. Informują one o położeniu kończyn istan-c napięcia mięśni. Zmysł wzroku dostarcza informacji o położeń.u ciała w stosunku do otoczenia. Prawidłowe współdziałanie wzroku i czucia głębokiego umożliwia utrzymanie równowagi nawet przy braku czynności narządu przedsionkowego.
Padanie równowagi znajduje zastosow anie w wielu dziedzinach. Można v,ę spotkać z nimi w kilku specjalnościach medycznych, np laryngologii, okulistyce czy neurologii, w medycynie lotniczej > kosmicznej c?y wrtszćtc w niektórych dziedzinach teorii i praktyki sportu Równowaga, podobnie l<k szereg innych cech charakteryzujących czynność człowieka, może mieć duży wpływ nu końcowy efekt w wielu dyscyplinach sportowych, Do tej pory brakuje obiektywnych informacji na ten temut.