1598251&207513061666617360712 n

*    ^W r pr7erfło*°no Narodowy Strategię Integracji:

*    ^W. r. pow°faflo MIędzyrcsortovvy Zespół do Spraw Przylot

Akcesyjnych z Unią Europejską;    Ugotowania Negocjacji

. w 1997 r. utworzono również urząd Pełnomocnika R^du c O Członkostwo Rzeczypospolitej Polskiej w Unii EuropciS? ^ ”*»***

. od 1998 r. program dostosowawczy był ujmowany w u "^{y NC8}°^Cja,or; ifencie - Narodowym Programie Przygotowania do rJI ^a*^tual,ZOWanym doki, pejskiej.    ° ^C/łonJ<ostwa w Unii Euro-

_Nr_eg0cjacie akcesyjne rozpoczęły się w marcu 1998 r. i trwałv „    . .

obszarach negocjacyjnych, przy czym niektóre z nich byłyn^⁸™^'³ 2002 r* ^w 30    699

^egółowc.    ° ^Dyły P°dzielone na dziedziny

1.4. Finalizacja procesu akcesyjnego

negocjacje akcesyjne sfinalizowano (zamknięto „pakiet negocjacyjny") „a najwyższym 700 aczeblu podczas międzyrządowej konferencji akcesyjnej poprzedzaiacei Zb!!

Kody Europejskiej w Kopenhadze (wgrudniu 2002

ówczesny premier Leszek Miller, a Ministrem Spraw Zagranicznych był Włodz.mierz Cimoszewicz. Podczas tego spotkania zamknięto negocjacje akcesyjne z 10 państwami kandydującymi (w tym z Polską), ustalono datę podpisania Traktatu akcesyjnego na 16 kwietnia 2003 r. w Atenach (podczas Prezydencji Grecji) oraz zakładany dzień akcesu na 1 maja 2004 r.

Po zamknięciu „pakietu negocjacyjnego” komitet draftingowy (z udziałem przedstawi-cieli Polski) sformułował ostateczne postanowienia Traktatu akcesyjnego. Stosownie do procedury akcesu, przed podjęciem jednomyślnej decyzji przez Radę UE (co w odniesieniu do Polski nastąpiło 14 kwietnia 2003 r.), Rada zasięgnęła opinii Komisji Europejskiej (tzw. avis definicif) - Komisja przedłożyła taką opinię 19 lutego 2003 r., a zgodę ra akces musiał wyrazić Parlament Europejski, co uczynił 9 kwietnia 2003 r. Zgodnie i planem Traktat akcesyjny został podpisany 16 kwietnia 2003 r. w Atenach (podczas prezydencji Grecji).

Pro memoria

, ni.

occzas negocjacji akcesyjnych Zespołem do Spraw Polski (w Komisji) kierowała Francoise Gaundenzi, na czele DG ELARG stał dyrektor generalny Eneko Landabu-^ru-^a dyrekcja podlegała komisarzowi do spraw rozszerzenia Gunterowi Verheuge-

Podczas

negocjacji akcesyjnych ministrami spraw zagranicznych byli kolejno. Br ek, Władysław Bartoszewski i Włodzimierz Cimoszewicz; g own Jan Kułakowski i Jan Truszczyński.________—