184 2

12.

Stateczność drewnowca przewożącego pokładowy ładunek drewna

Drewno jest ładunkiem specyficznym w transporcie morskim, często przewożonym jako ładunek całookrętowy. Specyfika jego polega na małym ciężarze właściwym, który nic gwarantuje wykorzystania nośności statku przy całkowitym wypełnieniu ładowni. Stosunkowo niska wrażliwość na czynniki zewnętrzne umożliwia przewożenie tego ładunku na pokładzie.

Statki specjalnie dostosowane do przewozu drewna zwą się drcwnowcami. Zgodnie z wymogami Konwencji o liniach ładunkowych, muszą one posiadać odpowiednie nadbudówki, przedzielone grodzią wzdłużną, denne zbiorniki balastowe oraz odpowiednio mocne nadburcia lub barierki.

Spełnienie tych wymogów uprawnia do stosowania specjalnych linii ładunkowych (patrz rozdział 2.5.1). Ponadto drewnowce posiadają duże luki ładowni a między ładowniami często nie mają grodzi wodoszczelnych. Pokład jest przystosowany do przewozu i mocowania ładunku pokładowego a windy ładunkowe wyniesione są na masztówki.

12.1. Przepisy regulujące przewóz drewna na pokładzie

Problemy stateczności i sztauowania drewna zostały uregulowane przez Międzynarodową konwencję o liniach ładunkowych, Kod przewozu drewna IMO [2] oraz przepisy PRS.

Zgodnie z zawartymi tam ustaleniami drewnowce przewożące pokładowy ładunek drewna mogą posiadać dodatkowe linie ładunkowe (mniejszą wolną burtę) oraz specjalnie opracowaną dokumentację, uwzględniającą wpływ ładunku pokładowego drewna na stateczność statku. W tych obliczeniach przyjmuje się, że bryła drewna na pokładzie stanowi swego rodzaju kontynuację burty i ma korzystny wpływ na stateczność statku przy większych kątach przechyłu. W obliczeniach przyjmuje się, że drewno jest dobrze zasztauowane i zajmowaną przestrzeń wypełnia w ustalonym stopniu (na ogół stopień

184