W trakcie załadunku należy często sprawdzać masę załadowanego ładunku poprzez kontrolę zanurzenia. Bezwzględnie konieczne jest ustalenie w ten sposób masy drewna w ładowniach a następnie na pokładzie.
Dobrym sposobem kontroli stateczności, stosowanym czasem w praktyce, jest wykonanie próby przechyłu za pomocą kilku pakietów drewna o znanej masie. W celu dokonania kontroli należy przerwać wszelkie prace załadunkowe i własnym urządzeniem przeładunkowym podnieść i wychylić za burtę wspomniane pakiety. Masa pakietów m, odległość ich przesunięcia d, obserwowany kąt przechyłu q> oraz wyporność D pozwolą określić aktualną wysokość metacentryczną:
GM
m • d
D tg <p
Przy obliczaniu masy ładunku pokładowego należy przewidzieć możliwość jego namoknięcia. Jeżeli brak dokładnej informacji o faktycznym namakaniu danego gatunku drewna, to należy, zgodnie z przepisami, zwiększyć jego masę o 10%. W okresie zimowym, w strefach gdzie może wystąpić oblodzenie, należy zamiast namakania uwzględnić oblodzenie. Przepisy PRS [27] zalecają, aby dla powierzchni pionowych (powierzchni nawiewu) przyjmować 45 kg/m2, a dla poziomej powierzchni drewna 90 kg/m2 powierzchni. Dodatkowy ciężar lodu lub wody w namokniętym ładunku należy przyjmować jako przeciążenie i nie uwzględniać w nośności statku. Należy unikać swobodnych powierzchni cieczy w zbiornikach.
Przepisy PRS dotyczące stateczności drcwnowców stawiają inne wymagania dli wysokości mctacentrycznej i tak:
I — statek z pełnymi zapasami wychodzący z portu nie mniej niż 0,10 m,
I - w pozostałych przypadkach nic mniej niż 0,05 m.
Kod 1MO zaleca dodatkowo:
I - aby pole ograniczone krzywą ramion prostujących do kąta przechyłu 40° lub kąta zalewania (zależnie od tego, który z nich jest mniejszy) było nic mniejsze od 0,08 m • rad (rys. 119),
I - maksymalne ramię prostujące winno być nie mniejsze niż 0,25 m.
Stosunkowo małe wymagania w stosunku do stateczności początkowej silcży tłumaczyć tym, że:
187