194

198 Podstawy elektrokardiografii

2. Co jest technicznym odpowiednikiem ogniska parasystolicznego w komorze?

Elektryczny stymulator serca pracujący niezależnie od podstawowego rytmu pacjenta.

Parasystole a sprzężenie

1. Co jest jedną z podstawowych cech parasystolii w EKG?

Brak stałego sprzężenia, czyli zmienny odstęp pomiędzy parasystolicznymi pobudzeniami komorowymi a poprzedzającymi je zespołami QRS rytmu podstawowego. Ta cecha to zmienne sprzężenie.

Uwaga: Zwykle przedwczesne pobudzenia komarowe mogą wykazywać pewną zmienność czasu sprzężenia, jednak różnice przekraczające 0,14 s uważa się za cechę parasystolii.

Parasystole a pobudzenia zsumowane

1. Co się stanie, gdy depolaryzacja mięśnia z komorowego ogniska parasystolicznego zacznie się tuż po załamku P i część komory zostanie pobudzona z układu przewodzącego, a część z ogniska ektopowego?

Powstanie komorowo pobudzenie zsumowane, to jest zespól QRS o wyglądzie pośrednim pomiędzy prawidłowym zespołem QRS pacjenta a „czystym” ekLopowym pobudzeniem komorowym.

EKG 108. Parasystolia komorowa u 58-letniej kobiety z zaawansowaną kardiomiopatią i oporną na leczenie niewydolnością serca. Kolejne pobudzenia ektopowe wykazują różne sprzężenia. Odległości pomiędzy strzałkami odpowiadają najkrótszemu widocznemu odstępowi międzyektopowemu, to jest odległości pomiędzy kolejnymi pobudzeniami ektopowymi. Strzałki, pod którymi nie ma zespołów komorowych, wskazują domyślne miejsca, w których wyładowanie powstało w ognisku parasystolicz-nym w czasie, gdy mięsień komór był w refrakcji. Gdy depolaryzacja zaczyna się tuż po załamku P, pojawiają się pobudzenia zsumowane.

Rozpoznanie parasystolii

1.    Jakie są trzy główne cechy parasystolii komorowej?

a)    Zmienne sprzężenie.

b)    Pobudzenia zsumowane.

ej Odległości pomiędzy widocznymi pobudzeniami parasystolicznymi są wielokrotnością najkrótszego odstępu międzyektopowego.

2.    Kiedy, poza parasystolią, najczęściej dochodzi do pobudzeń zsumowanych?

Zawsze wtedy, gdy depolaryzacja z ogniska komorowego rozpoczyna się krótko po załamku P (pod warunkiem że nie jest to całkowity blok AV), zatem po późnych pobudzeniach komorowych lub w rozkojarzeniu AV.