197 3

Florystyka pogrzebowa

(Fot. A.N.)

z naturalnym charakterem wzrostu roślin. Można także umieścić ozdobę z boku wieńca, na lewej lub prawej stronie, z zachowaniem kształtu wieńca dzięki zastosowaniu wiotkich pędów, umieszczając kwiaty najładniejsze i największe w środku przybrania oraz stosując zasadę stopniowania. W wieńcu z jednolitego materiału, np. mchu, można zastosować tzw. akcent, który dostosowuje się barwą i kształtem do podkładu. Popularne są dekoracje wieńców wstęgą ozdobą trwałą, najczęściej symbolizującą układ krzyża, raczej ciemną, umocowaną i nieruchomą (często dodatkowo podkreśloną ozdobnym sznurem) albo luźno powiewającą (niekiedy przejrzystą), o zróżnicowanej szerokości. Coraz częściej wypełnia się kwiatami otwór wieńca.

Przedstawione dekoracje wieńców dotyczą klasycznych podkładów w kształcie wieńca obrę- Wieniec ze strąków glediczii wypełniony w środku czowego oraz wieńca rzymskiego. Wieniec kwiatami (róże, goździki, wrotycz, głóg), warszawski zdobi się nieco inaczej: w przy- Studium Florystyczne SITO, 2005

gotowaną „poduszkę” wbija się kwiaty na drutach ok. 20-25 cm długości, tworząc tzw. bukiet. Bardzo praktyczne jest przygotowanie sobie materiału roślinnego w następujący sposób: nawinąć na druty średnicy ok. 1 mm przycięte na jedną długość wszystkie kwiaty przeznaczone do „bukietu”, następnie dowiązać do nich grubszym drutem (o średnicy 1,6-2 mm) po kilka gałązek stroiszu, z którego wykonany jest podkład, w taki sposób, aby drut ten wystawał poza łodygę kwiatu (ok. 20 cm - ten odcinek drutu wbija się później w „poduszkę”, a następnie zagina od spodu z powrotem do góry, co uniemożliwia kwiatom wypadnięcie).

Często stosowaną praktyką jest łączenie po kilka kwiatów na jednym „technicznym" drucie, który mocuje je później w podkładzie. W ten sposób formuje się „bukiet" w kształcie kopuły, który dzięki obecności gałązek stroiszu jest już dość gęsty. Następnie uzupełnia się go zielenią towarzyszącą - pędami szparaga, ruszczyka, eukaliptusa, gipsówką, liśćmi paproci, palmy, zielistki i innymi dodatkami. W „bukiecie" można umieszczać kwiaty jednego rodzaju, np. same gerbery, róże, cantedeskie, goździki, lub łączyć je na zasadzie różnicy form i pokrojów, np. lewkonia z goździkiem, mieczyk z różą czy frezja z irysem (albo kwiaty mieszane). Coraz częściej na gotowym podkładzie ze stroiszu mocuje się gąbkę flo-rystyczną (tzw. floret) i w nim wykonuje się aranżacje z żywych kwiatów, które zachowują trwałość jeszcze długo po pogrzebie. W czasie uroczystości wielokrotnie przenosi się wieniec, dlatego warto zabezpieczyć kwiaty przed wypadaniem z gąbki - w tym celu można użyć kleju na zimno, przyklejając łodygę do konstrukcji floretu lub sklejając ze sobą łodygi, które się stykają. „Bukiet” usytuowany jest w wieńcu na dole. Ozdobę kręgu mogą stanowić: przypinka z takich samych kwiatów jak „bukiet”, wykonana w górnym szczycie wieńca zgodnie z opisanymi wcześniej zasadami (może być także wykonana w gąbce florystycznej) lub regularnie rozłożone kwiaty na krótkich szypułkach, nawinięte na druty i wpięte w krąg pojedynczo, po dwa, po trzy i więcej w rzędzie (kwiatami można pokryć nawet cały krąg). Liczba kwiatów w wieńcu zależy przede wszystkim od zamówienia, ponieważ pozostaje to

203

ABC Floiystyki