Florystyka ślubna
wplatanymi lub wklejanymi elementami roślinnymi - zawatowanymi lub zawoskowanymi pojedynczymi kwiatami (o dużej trwałości), drobnymi owocami i trwałą zielenią.
Pnącze, a właściwie roślinne boa, można także wykonać jak girlandę - na sznurze lub drucie, do których dowiązuje się drobne pęczki, składające się z kwiatów i zieleni, dbając o to, aby nie pokłuły panny młodej i nie zniszczyły sukni.
Pająk jest nazywany również fontanną, a składa się z „nienaturalnych” elementów, umieszczonych przede wszystkim w dolnej części wiązanki. Z pojedynczych kwiatów, owoców i innych fragmentów roślin nawleczonych na druty, które owijane są taśmą, tworzy się sztuczne kwiatostany i owocostany w formie kłosów lub kolb, a ich cechą charakterystyczną jest rytmiczność.
W górnej części bukietu umieszcza się na drutach kwiaty większe, a z ich podstawy - miejsca związania bukietu wypływają - jak fontanna lub odnóża pająka - formy przygotowane wcześniej. Do tego typu wiązanki poleca się pojedyncze chryzantemy gałązkowe, miniaturowe goździki i kwiaty stefanotisu (oraz inne drobne kwiaty o dużej trwałości). Można także woskować końce szypułek kwiatowych. Wykończeniem wiązanki jest dodatek odpowiedniej zieleni i opracowanie estetycznej rączki. Bukietu tego typu nie poleca się na upalne dni; jedynym źródłem wilgoci dla kwiatów jest woda ze zraszacza.
Szarfa jest nietrwałą dekoracją ślubną i dlatego należy wybierać do niej kwiaty odporne na brak wody lub zabezpiecza się je watowaniem albo woskowaniem łodyg. Wilgoć uzupełnia się przez zraszanie roślin. Drobne kwiaty, owoce, pojedyncze listki i inne elementy dekoracyjne na drucikach rozpina się lub przypina do podkładu, z którego uszyta jest forma przypominająca szarfę z obrączką na rękę (dłoń pozostaje wolna). Można ją wykonać z pasa tkaniny, szerokiej wstążki, fizeliny lub prasowanego sizalu. Ozdoba ta charakteryzuje się dużą lekkością. Aby przez wiele godzin zachowała swoje walory estetyczne, powinna być wykonana z elementów, które nie zmieniają swojego wyglądu pod wpływem niedostatku wilgoci - tak zachowują się zatrwiany, drobne owoce, storczyki, szarłaty. Długość szarfy należy tak dobrać, aby nie przeszkadzała przy chodzeniu i siadaniu (najwyżej do kolan).
Wachlarz jest oryginalną wiązanką wykonaną na konstrukcji z patyczków lub szkieletu chińskiego wachlarza po usunięciu z niego materiału. Część patyczków konstrukcyjnych zastępuje się łodygami kwiatów w taki sposób, aby ich główki stykały się ze sobą na linii stanowiącej górną krawędź wachlarza. Końce łodyg powinny być zabezpieczone przez watowanie. Najczęściej wachlarze wykonuje się z róż (około 20 sztuk), ponieważ mają wystarczająco sztywne łodygi. Pomiędzy pędy i pozostawione patyczki konstrukcyjne wachlarza wplata się zieleń towarzyszącą - drobne bluszcze, wąskie liście,
183
ABC Floiystyki