Florystyka ślubna
(Fot. A N.)
przebitego ozdobną szpilą (rodzaj miniaturowego wianuszka wykonanego z sizalu, pędów mulenbekii lub cienkiego drutu). Bardzo pięknie prezentują się także ozdoby w kształcie wrzecionowatym. Przy-pinkę do garnituru można wykonać bardzo fantazyjnie lub też sięgnąć do tradycji, kiedy to w butonierce eleganckiego mężczyzny zatknięty był rozwinięty goździk.
Najczęściej przypinka do ubrania, a także do włosów (podobna, choć na ogół nieco większa niż do ubrania) przyjmuje kształt miniaturowej spłaszczonej wiązanki. Można też wykonać ją na konstrukcji lub użyć pojedynczego, efektownego kwiatu - róży, orchidei, goździka. Przypinka do włosów powinna mieć zaczepy (pętelki z drutu) na spinki.
W wiązance ślubnej technika układania i mocowania kwiatów może być różna. Coraz częściej nie jest już ona tzw. formą wiązaną, a staje się kompozycją wykonaną w gąbce (bukiety w mikrofonie) lub na konstrukcji. Techniki wykonywania bukietów można ująć w kilku punktach.
• Wiązanka wykonana z kwiatów na własnych łodygach, zestawionych razem ciasno obok siebie (w spiralę lub równolegle) i związanych naturalną lub sztuczną rafią; łodygi, wystające poza dłoń trzymającą bukiet, owinięte są taśmą dekoracyjną, wstążką lub tkaniną, z której uszyta jest suknia ślubna; wszystkie kwiaty w takiej wiązance sięgają do wody w naczyniu (i są tam trzymane do czasu ceremonii i po niej). Wadą takiego bukietu jest często zbyt gruba rączka.
• Wiązanka wykonana z kwiatów na własnych łodygach nawiniętych na druty (druty te wbija się w kielichy kwiatów lub wykonuje się z nich haczyki i zaczepia o kwiatostany, a następnie
ABC Florystyki j 171