168 3

Florystyka ślubna

(Fot. A.N.)

Wiązanka ślubna biedermeier z przypinką (z róż, dziurawca ozdobnego, pędów bluszczu). Wyk. Anna Nizińska, 2004

Wiązanki biedermeierowskie różniły się także układem kwiatów i kwiatostanów w obrębie form - oprócz wyraźnych, regularnych, jednogatunkowych okręgów spotykało się układy spiralne (również spirale podwójne), nieregularne, zróżnicowane plamy z kwiatów i innych materiałów roślinnych. Różne były sposoby ich wykończenia (kształtowanie partii zewnętrznych) - stosowano różnokolorowe kryzy, które zastępowano niejednokrotnie wiankiem z liści albo wydłużonymi kwiatostanami - kłosami lub gronami (konwalią, ostróż-ką, zatrwianem), a także rodzaj obręczy lekko splecionej z pędów bezlistnych lub innych materiałów

Typowa wiązanka biedermeierowska do niedawna „budowana" była od środkowego kwiatu ku obrzeżom, z roślin nawiniętych na druty i dokładanych w ten sposób, aby nie pozostawić wolnych przestrzeni pomiędzy nimi. Łodygi pozostawały równoległe do siebie, a główki kwiatów tworzyły kopułę. Zewnętrzne kwiaty wyginano pod kątem prostym do pionu. Wszystkie kwiaty miały tę samą długość łodyg, a kopułę uzyskiwano dzięki wygięciu pędów z drutami. Wykończeniem bukietu była kryza z materiału lub liści, również nawiniętych na druty i wygiętych pod kątem prostym. Rączkę bukietu obcinano w taki sposób, aby wystawała ok. 2-3 cm z dłoni panny młodej (druty, zamiast obciąć, można było również zagiąć do góry i wcisnąć pomiędzy łodygi kwiatów) i owijano ją tkaniną lub koronką. Niejednokrotnie dołączano (na drucie) pęk wstążek, pasujących kolorem do kwiatów, które, wpięte powyżej miejsca związania, zwisały z bukietu. W stylu biedermeier wykonywano także wiązankę potrójną - do zasadniczego bukietu dowiązywano na wstążeczkach dwie maleńkie wiązanki biedermeierowskie.

Współczesna wiązanka biedermeierowska ma najczęściej kształt kopuły, nie jest jednak już tak zwarta, a pomiędzy kwiaty wsuwa się delikatną zieleń, gipsówkę i inne drobne elementy dekoracyjne. Często też nie dokłada się kryzy z materiału (chociaż na rynku są dostępne gotowe kryzy w różnych kolorach i rozmiarach), a jedynie liście lub wykańcza się bukiet od dołu za pomocą dysku wyciętego z kartonu i ozdobionego np. tkaniną. Bardzo rzadko z wiązanki spływają wstążki. Kwiaty nie są już drutowane, a ich naturalne łodygi układa się spiralnie i wiąże poniżej uformowanej kopuły. Bukiet jest bardziej naturalny, a kopuła - coraz częściej - niezbyt wyrównana. Wiązanki tego typu wykonuje się na ogół z róż, drobnych chryzantem, goździków, astrów, pomponowych dalii, jaskrów, zawilców, stokrotek, cynii, nagietków, margerytek. Aby wiązanka była lżejsza, obcina się kwiaty (pozostawiając ok. 2 cm

174

ABC Florystyki