172 2

Florystyka ślubna

Wiązanka ślubna - „kulka"

Kulka (kula) jest formą wiązanki wykonanej z gąbki flory-stycznej, zawieszonej na wstążce i przeznaczonej do trzymania w dłoni jak torebka. Namoczoną, okrągłą formę (bazę) przebija się drutem na wylot i na jednym końcu montuje się uchwyt, a na drugim krótki kołeczek, który zabezpiecza kulkę przed urwaniem się jej. Następnie pokrywa się całą powierzchnię kuli drobnymi kwiatami, które mogą być jednakowe (np. chryzantemy gałązkowe) lub mieszane. Najodpowiedniejsze są rośliny o symetrii promienistej i dodatki roślinne, które nie zmienią kształtu formy. Należy tak zamontować materiał roślinny, aby gąbka nie była widoczna (równie starannie zasłania się kołeczek mocujący drut i miejsce montażu uchwytu). Wykonując pokrycie kuli materiałem mieszanym, można utworzyć formę podobną pod względem powierzchni do wiązanki strukturalnej. Do zasłaniania miejsc pomiędzy kwiatami używa się drobnych wypełniaczy (mchu, kwiatostanów hortensji i kaliny, pęczków gipsówki i szparagów, krótkich pędów pitosporum i bukszpanu), które nie powinny wystawać poza krawędź kwiatów. Użyte rośliny nie mogą mieć zbyt grubych łodyżek, aby nie podziurawić zanadto gąbki. W celu uzyskania większej pewności, że kulka nie rozsypie się, a kwiaty z niej nie wypadną, zaleca się używanie kleju na zimno.

Kulę można zrobić bez użycia gąbki, splatając okrągłą formę z wijących się pędów lub wykorzystując do tego celu okrągłą formę z drutu. Do tak przygotowanej konstrukcji przykleja się klejem na zimno elementy roślinne. Można także oplatać ją drutem bulionowym, na który nawleczono dekoracyjne drobiazgi: koraliki, piórka, pojedyncze owoce. Taką lekką kulę panna młoda może nieść w dłoni, zabezpieczając ją dodatkowo specjalną obrączką zakładaną od spodu na palec. Można ją także nieść zwieszoną do dołu, a ponieważ jest lekka - poruszać nią swobodnie.

Wiązanka ślubna „berło

Berło jest formą wydłużoną lub okrągłą, zamontowaną na pręcie (długości ok. 50-60 cm), np. bambusowym. Na pręt zakłada się mokrą kulkę (osłoniętą siatką) i zabezpiecza klejem i drutem (ściągając nim siatkę na pręcie). Kulkę gąbki można zastąpić kopułą mikrofonu po odcięciu jego dolnej części (aby zabezpieczyć kopułę przed wyciekaniem wody na pręt, należy uszczelnić wszystko taśmą kauczukową). Pręt owija się taśmą florystyczną, a na wierzchu ozdobną wstążką, sizalem lub tkaniną, z której uszyta jest suknia panny młodej. Formę z mokrej gąbki pokrywa się kwiatami, podobnie jak miało to miejsce w kuli. Na szczycie berła umieszcza się element dekoracyjny; może to być szpic, duża perła (lub kilka różnej wielkości) albo mała korona upleciona z cienkiego, lśniącego drutu. Należy także zadbać o podstawę kuli: można nakleić tam dachówkowato ułożone trwałe liście, a następnie wykończyć to miejsce wstążką. Z takich samych elementów, np. liści, trzeba wykonać ozdobę dolnego końca berła. Berło (podobnie jak kulę) można wykonać bez gąbki florystycznej, formując w kształt berła jedynie ażurowy „szkielet”, np. z rattanu lub drutu owiniętego nitką, który zdobi się wplatając lub nalepiając dekoracje roślinne. Uzupełnieniem całości mogą być wypływające spod kuli wąskie, atłasowe wstążeczki lub cienkie druciki z koralikami, perełkami, piórkami, drobnymi owocami i innymi ozdobami.

178

ABC Florystyki