1tom080

4. INFORMATYKA .162

Moduł. Jednostka przetwarzania składa się z modułów, będących zespołami przebiegów. Moduł tworzy wydzieloną technologicznie całość, która spełnia wymagania organizacyjne jednostki przetwarzania. Jest on realizowany za pomocą grupy logicznie powiązanych programów.

Przebieg. Elementem podrzędnym w stosunku do modułu jest przebieg, będący zespołem operacji wykonywanych na jednym lub kilku zbiorach wejściowych, realizowanych za pomocą jednego programu, w wyniku działania którego otrzymuje się jeden lub kilka zbiorów wyjściowych lub wyników końcowych. Operacja, będąca najmniejszym z wydzielonych elementów systemu, jest czynnością lub grupą jednorodnych elementarnych czynności, wykonywaną w ramach jednego przebiegu, np. wczytywanie parametrów przy realizacji programu standardowego.

Należy zwrócić uwagę, że w strukturze konkretnego systemu nic zawsze można wyodrębnić wszystkie z wymienionych wyżej elementów. W zależności od zakresu systemu oraz jego organizacji, struktura ta może być niepełna. System może dzielić się bezpośrednio na jednostki przetwarzania (z pominięciem podsystemów), jednostki przetwarzania zaś na przebiegi (z pominięciem modułów).

Przykładem rozwiązań systemów' wspomagających zarządzanie jest rekomendowany przez Stowarzyszenie Elektryków Polskich system informatyczny System 4 Remonty dostarczony przez, firmę „IFS-Poland” a stosowany między innymi w energetyce.

System 4 Remonty jest rozwiązaniem, które pozwala na uporządkowanie dokumentacji urządzeń, usystematyzowanie działań profilaktycznych i poprawienie organizacji firmy. System 4 zapewnia: krótkie czasy poszukiwania niezbędnych informacji, lepsze planowanie dostępnych zasobów, zarządzanie remontami wynikające z rzeczywistych potrzeb i zoptymalizowaną gospodarkę częściami zamiennymi. Największe korzyści w przedsiębiorstwie osiąga się, gdy „skomputeryzowane” remonty współdziałają z pozostałymi systemami informacyjnymi Systemu 4. Strukturę systemu pokazano na rys. 4.9.

SYSTEM4 FINANSE

SYSTEM4 REMONTY	Księga główna |	Konsolidacja firm wielozakładowych
			SYSTEM4 PALIWA	SYSTEM4 DOKUMENTACJA
	Zobowiązania
Urządzenia 1		[ Należności |
			1 Rejestr paliw ^1	Przepływ dokumentów
Profilaktyka |	Rozliczenie z pracownikami	Środki trwałe
			Obsługa zamówień
Zlecenia robocze |				Archiwum
	Rozliczenie przedsięwzięć	Generator sprawozdań
Magazyn			| Obroty paliwa |	Elektryczna obsługa dokumentów
Zakupy	Interfejsy | [Analizy i raporty)

SYSTEM4

CZAS

Czas pracy [ Zamówienia | Projekty

Raportowanie

maszyn

SYSTEM WYMIANY DANYCH MHS

Rys. 4.9. Struktura systemu informatycznego System 4

4.5.9. Metodyka projektowania systemów informatycznych

Poniżej podano jedną z metod projektowania systemów informatycznych.

Przez metodykę projektowania należy rozumieć logicznie i chronologicznie ułożony zbiór zasad i wytycznych, dotyczących metod i technik stosowanych w procesie projektowania systemów'.

4.5.9.1. Zasady projektowania wejścia i wyjścia

Proces przetwarzania danych przebiega w kolejności od danych wejściowych, tj. wejścia systemu, poprzez właściwe przetwarzanie tych danych, aż do momentu uzyskania informacji wynikowych. Sekwencja: wejście — przetwarzanie — wyjście, stanowi więc naturalną drogę obróbki danych w procesie ich przetwarzania.

Projektowanie systemu informatycznego jest złożonym ciągiem czynności. Obejmuje ono swym zasięgiem trzy wyszczególnione części procesu przetwarzania z jednoczesnym uwzględnieniem sprzężeń zwrotnych pomiędzy nimi (rys. 4.10).

Rys. 4.10. Sprzężenie w procesie projektowania systemu

Projektant określając cel i zakres systemu informatycznego musi najpierw odpowiedzieć na pytanie, jakie informacje wynikowe, w jakim zakresie i stopniu szczegółowości oraz zjaką częstotliwością będzie produkować system na w'yjściu. Dopiero w dalszej kolejności może określić zakres i strukturę danych wejściowych i zbiorów oraz poszczególne operacje technologiczne ich przetwarzania, umożliwiając w konsekwencji uzyskanie żądanych informacji na wyjściu systemu.

Projekt wejścia systemu ma przede wszystkim za zadanie określenie metody wprowadzania danych oraz rodzaju urządzeń technicznych wprowadzania danych. Szczegółowe rozwiązania projektowe w tym zakresie obejmują zaprojektowanie:

—    symboliki stosowanej w systemie,

—    zakresu i wielkości informacji na dokumentach źródłowych,

—    formularzy dokumentów źródłowych,

—    wzorów technicznych nośników danych wejściowych,

—    procedur kontrolnych prawidłowości danych wejściowych.

Przy projektowaniu symboliki, w zależności od potrzeb i właściwości symbolizowanej zbiorowości, stosuje się metody kodowania przedstawione w tabl. 4.12.

Projektowanie zawartości informacyjnej dokumentów jest ściśle związane z określeniem „masy” informacji, jaką należy uzyskać na wyjściu systemu. Na podstawie analizy wyjść i wynikającego z niej określenia zbiorów' podstawowych oraz szczegółowych powiązań wejścia i wyjścia projektant może wyspecyfikować niezbędne informacje, które muszą się znaleźć na wejściu systemu.

Tablica 4.12. Charakterystyka metod kodowania

Metoda	Charakterystyka metody	Charakterystyka zbiorowości	Przykłady
Porządkowa (sekwencyjna)	pozycje zbioru otrzymują kolejne numery (symbole) od 1 do 9, od 1 do 99 itd.	nieograniczona liczebność zbiorowości. Pozycje zbioru nie wymagają automatycznego grupowania	—    skala ocen; —    symbole jednostek miar
Blokowa (seryjna, przedziałowa)	zbiorowość jest dzielona na określone grupy, przy czym każdej z nich przypisuje się odpowiedni przedział symboli	duża liczebność zbiorowości. Można w niej wyróżnić grupy obiektów identyfikowanych przez określony przedział symboli	- symbole ewidencyjne pracowników, uwzględniające podział wg wydziałów, w których są zatrudnieni
Dziesiętna (po- zycyjna, klasyfi-kacyjna)	zbiorowość jest dzielona na grupy, w których wyróżnia się kolejno podgrupy, nadając im symbole rzędu jednostek, dziesiątek, setek itd.	duża liczebność zbiorowości. Można w niej wydzielić człony zależne od siebie w sposób hierarchiczny	— kod pocztowy; klasyfikacja dziesiętna w bibliotekach
Mieszana	łączy w sobie co najmniej dwie z wyżej przedstawionych metod	duże, wewnętrznie skomplikowane zbiorowości, których pozycje można podzielić na grupy, podgrupy, rodzaje itp.	— indeks materiałowy; numery rysunków konstrukcyjnych

U*