Założeniem zaprezentowanej metody jest równoważność nośności wyznaczonej z norm PŃ-S3/B-02492 i PN-EN 1993-1 GurokoU 7. Według B, Kłosińskiego [13] nośność pali wciskanych poddanych obciążeniom próbnym, przez okres 30 lat stosowania „normy palowej", była 25 *30% większa niż obliczeniowa wartość graniczna wyliczona według normy, Thk Więc podejście powyższe może wymagać (ewentualnie) dalszych korekt.
Wyznaczanie nośności pall według Eurokodu 7 [1]
Zgodnie t zasadami Eurokodu 7 warunek nośności sprawdzamy porównując charakterystyczną nośność graniczną pala § oddziaływaniami obliczeniowymi.
Charakterystyczną nośność pala wciskanego obliczamy ze wzorów:
- charakterystyczna nośność podstawy pala
Rb* - M <łt>'A < ^ (3.31)
- charakterystyczna nośność pobocznicy pala
= I* r r
Stosując wzory (3,31) i (3,32) oraz wykorzystując zapisy w normie [2] otrzymamy Rc,k = H <lkk I H| fi®»
gdzie:
Aj, - powierzchnia pola przekroju poprzecznego podstawy pala,
AJ;|- - powierzchnia pobocznicy pala w obrębie jednej warstwy gruntowej, qb:t - wartość charakterystyczna oporu jednostkowego pod podstawą pala, qs.k.j - wartość charakterystyczna oporu jednostkowego pobocznicy pala w kolejnych warstwach gruntu.
Obliczeniową nośność pala wciskanego wyznaczaną na podstawie wyników badań podłoża gruntowego należy ustalić na podstawie próbnych obciążeń pali i porównywalnych doświadczeń. Porównywalne doświadczenia to takie, które zostały przeprowadzone w tych samych rodzajach gruntów, dla podobnej konstrukcji i przy podobnych wynikach testu. Obliczeniową nośność pala wciskanego Rni należy określić ze wzoru:
Rcid = Rb-,d + Rr,d> (3.33)
gdzie:
Rbtf - wartość obliczeniowa nośności podstawy pala,
- wartość obliczeniowa nośności pobocznicy pala.
Nośność każdego pala wciskanego można obliczyć dwoma sposobami:
Ilub Rcd = Rh\kłVb + RS\k/y,f (3.34)
W przypadku fundamentów palowych przy sprawdzaniu stanów granicznych nośności: konstrukcyjnego (STR) i geotechnicznego (GEO) można stosować następujące zestawy