224 2

oraz

Ra O+R. /. -^P—¹'    =0    (14.8)

Równania 14.7 i 14.8 wyrażają warunki równowagi statycznej. Rozwiązując te dwa równania można określić wielkość sil reakcji podpór R_A i R_t:

R,

p • 1

(2 • /,)

10 • 10 2 • 8

6,25 N

^IO P ⁸g- ‘°> - 3,75 N a) f-p¹ -1

4111,H

Rys. 141. Siły tnące (b) i momenty gnące (c) występujące w belce (a)

2 ■ I.

Ponieważ ciężar belki rozłożony jest równomiernie wzdłuż całej belki, a siły reakcji podpór skupione są w dwóch miejscach A i B, przeto w belce wystąpią naprężenia wywołujące odkształcenia, którym przeciwstawiają się siły spójności materiału. Występujące naprężenia będą usiłowały wygiąć belkę (moment gnący) oraz przesunąć względem siebie warstwy materiału (siły tnące). W celu określenia wielkości tych sił przyjęto następującą regułę znaków:

—    siły ciężkości przyjmują znak ujemny,

—    moment gnący działający w kierunku wygięcia belki w dół przyjmuje znak dodatni (rys. 142).

W celu określenia wielkości sił tnących (57), w dowolnym przekroju belki dzielimy ją umownie na część prawą i lewą w stosunku do badanego przekroju.

Siła tnąca w danym przekroju poprzecznym jest to algebraiczna suma wszystkich sił zewnętrznych leżących po jednej stronie danego przekroju i prostopadłych do osi wzdłużnej belki.

224