226

3.10. Metody badań podstawowych właściwości materiałów termoizolacyjnych

Waldemar Pichór

Podstawowym parametrem określającym właściwości materiałów termoizolacyjnych jest współczynnik przewodzenia ciepła. Istotne jest również określenie odporności na oddziaływanie wilgoci i wody, specyficznych właściwości mechanicznych, np. ściśliwości czy sprężystości, jak również, szczególnie w przypadku zastosowań materiałów termoizolacyjnych w budownictwie wysokim lub jako izolacji technicznych w przemyśle, odporności na działanie podwyższonej temperatury i ognia.

3.10.1. Współczynnik przewodzenia ciepła

Współczynnik przewodzenia ciepła materiałów termoizolacyjnych, a więc materiałów o bardzo dużej porowatości, zależy przede wszystkim od:

-    porowatości całkowitej (gęstości pozornej materiału);

-    wielkości, kształtu porów i ich ułożenia w stosunku do przepływającego ciepła;

-    zawilgocenia;

-    temperatury;

-    składu chemicznego i fazowego (np. zawartości fazy amorficznej).

W przypadku termoizolacyjnych materiałów włóknistych, współczynnik przewodzenia ciepła dodatkowo w dużym stopniu zależy od grubości włókien i zawartości części nieroz-włóknionych. Największy wpływ na wartość współczynnika przewodzenia ma porowatość, której bezpośrednim wskaźnikiem jest gęstość objętościowa materiału (rys. 3.58).

Rys. 3.58. Współczynnik przewodzenia ciepła w funkcji gęstości objętościowej: 1 - pianka poliuretanowa, 2 - wełna mineralna, 3 - autoklawizowany beton komórkowy

Współczynnik przewodzenia ciepła maleje wraz ze wzrostem porowatości, jednak tylko do pewnej wartości. Dla bardzo dużej porowatości, sięgającej 99%, wartość współczynnika

226