235 2

4.9. URZĄDZENIA SKRAPLAJĄCE TURBIN

na dolocie 3 jest zabudowana klapa zwrotna 8 (rys. 4.33b). W zbiorniku 3 (rys. 4.32) woda się podgrzewa, więc jest doprowadzana zimna woda dodatkowa 6, a odprowadzana woda podgrzana 7.

Przy rozruchu turbozespołu należy w krótkim czasie usunąć znaczne ilości powietrza z przestrzeni skraplacza; do tego celu służy rozruchowy smoczek parowy (/ na rys. 4.32) o dużej wydajności, który w normalnym ruchu bloku jest nieczynny.

4.9.2. Zależności matematyczne i wielkości charakterystyczne

Proces skraplania pary w skraplaczu przebiega według przemiany izobarycznej, a wartość ciśnienia ustala się zależnie od warunków chłodzenia przestrzeni parowej skraplacza. Uproszczony bilans energetyczny ciepła (rys. 4.32) ma postać

^d(^*2 i*sk) iń_wC_w(U2 Ui)    (4-24)

gdzie: m_D, m_w - strumienie masy pary skroplonej i wody chłodzącej; i₂ - entalpia pary dopływającej do skraplacza; i_sk - entalpia skroplin ze skraplacza; t_wU t_w2 - temperatury wody chłodzącej na wejściu, na wylocie; c_w - ciepło właściwe wody.

Na podstawie równania (4.24) i rysunku 4.34b można przedstawić wielkości charakteryzujące skraplacz i jego pracę:

- strumień masy wody chłodzącej

m_w = m_D —

r\v (U 2

h — isk

Ui)

(4.25)

- przyrost temperatury (podgrzanie) wody chłodzącej

A U — U2 — Ui    (4.26)

- przekładnia chłodzenia (wielokrotność chłodzenia), która przyjmuje wartości: m = 80 — 120 - dla skraplaczy jednoprzepływowych, m = 60 — 70 dla skraplaczy dwuprzepływowych, m = 40-^50 dla skraplaczy trój- i czteroprze-pływowych

(4.27)

rh_w z*2 ^*sk m_D c_wAt_w

- spiętrzenie (różnica) temperatur wynikająca z fizycznego procesu wymiany ciepła przez ściankę rurek, między skraplaną parą o temperaturze nasycenia t„ a wodą chłodzącą

(4.28)

235