239 3

LITERATURA DO ROZDZIAŁU 4 najbardziej zagrożonych. W turbinach są zabudowane tzw. sondy temperaturowe (patrz 16 na rys. 4.9), które odwzorowują przebiegi temperatur nagrzewania metalu wirnika. Na podstawie różnicy temperatur metalu, temperatury korpusu turbiny oraz odwzorowywanej temperatury nagrzewania wirnika Blok Ograniczeń Termicznych (BOT) formułuje sygnały określające szybkość zwiększania prędkości obrotowej i zmiany mocy podczas rozruchu, oddziałując poprzez regulator turbiny na strumień pary do turbiny (rys. 4.25). BOT umożliwia takie sterowanie nieustalonymi stanami pracy turbiny podczas rozruchu, aby nie przekraczać dopuszczalnego poziomu naprężeń termicznych, co wydłuża bezpieczny okres eksploatacji turbiny. Ponadto skraca czas rozruchu i zmniejsza straty rozruchowe. W czasie trwania rozruchu następuje dalsze zwiększenie dopływu paiy i zwiększanie prędkości obrotowej, przy czym przejście przez obszary krytycznych prędkości obrotowych poszczególnych wirników turbozespołu powinno być szybkie. W miarę zwiększania prędkości obrotowej zwiększa się wydajność głównej pompy olejowej i należy wyłączyć pompy pomocnicze.

8.    Przeprowadzić synchronizację (załączenie generatora do pracy w systemie elektroenergetycznym), po czym stopniowo zwiększać obciążenia turbozespołu przez zwiększanie otwarcia zaworów regulacyjnych synchronizatorem (10 na rys. 4.23). Ze zwiększeniem przepływu pary przez turbinę zmniejsza się strumień pary przepływającej przez stacje redukcyjno-schładzające, stanowi on bowiem różnicę między strumieniami pary pobieranej z kotła i pary przepływającej do turbiny (patrz rys. 17.18, 17.19).

9.    Przy obciążeniu 10^-15% zamknąć odwodnienia rozruchowe i zwiększać obciążanie turbozespołu do wartości zadanej.

Sposób odstawienia turbozespołu zależy od tego, czy jest to odstawienie planowane czy awaryjne. Przy odstawieniu planowym następuje wolne odciążanie turbozespołu z wykorzystaniem energii zakumulowanej w kotle. Przy obciążeniu bliskim zeru następuje wyłączenie turbiny za pomocą przycisku awaryjnego (18 na rys. 4.23). Następuje zamknięcie zaworów szybkozamykających i regulacyjnych oraz otwarcie odwodnień turbiny i załączenie pomp pomocniczych układu olejowego. W celu ograniczenia czasu wybiegu turbiny następuje tzw. zerwanie próżni. Otwierają się zawory w kadłubie części niskoprężnej turbiny i powietrze wpływa do turbiny i skraplacza. Wzrost ciśnienia w skraplaczu wywołuje silne hamowanie wirnika turbiny i samoczynnie następuje załączenie obracarki wału.

Literatura do rozdziału 4

4.1.    Bieniek J.: Efekty modernizacji układu przepływowego turbiny 13K215. Energetyka. 1993. Nr 9.

4.2.    Chmielniak T.: Turbiny cieplne. Podstawy teoretyczne. Gliwice, Skrypt Politechniki Śląskiej 1998.

4.3.    Chmielniak T., Kosman G.: Obciążenie cieplne turbin parowych. Warszawa, WNT 1990.

239