273 3

LITERATURA DO ROZDZIAŁU 5

są aktualnie zarzucane. Nie dają one możliwości przygotowania pary wtórnie przegrzanej i nagrzania rurociągów do części średnioprężnej turbiny przed jej rozruchem. Nie jest także możliwe utrzymanie bloku w ruchu po zrzucie obciążenia, ustaje bowiem przepływ pary przez przegrzewacz międzystopniowy. W celu uniknięcia jego przepalenia konieczne jest umieszczenie go w strefie niskich temperatur spalin i odpowiednie prowadzenie procesu spalania (niekiedy z układem gaszenia kotła).

Z wymienionych wyżej powodów nie są już stosowane także najprostsze układy z wydmuchem pary do atmosfery. Parę wydmuchową kieruje się do specjalnego rozprężacza lub wykorzystuje (w elektrociepłowniach) w systemie ciepłowniczym.

Uruchomienie bloku wymaga przestrzegania ogólnych zasad rozruchu poszczególnych urządzeń, zwłaszcza kotła i turbiny (omówionych w rozdz. 3 i 4) oraz koordynacji kolejnych etapów rozruchu odpowiednio do stanu termicznego bloku. Stan ten zależy od czasu postoju, konstrukcji poszczególnych urządzeń, zastosowanego układu rozruchowo-zabezpieczającego, sposobu odstawiania itp. Osiągane czasy trwania rozruchu krajowych bloków energetycznych o mocach 125 — 500 MW, liczone od uruchomienia palników rozpałkowych do pełnego obciążenia wynoszą: ze stanu zimnego 6 -h 10 h, po postoju nocnym (6 -f- 8 h) - 2 -h 3 h.

W blokach z międzystopniowym przegrzewaniem pary niezbędne jest współdziałanie układu rozruchowego z układem regulacji turbiny. Przegrzewacz międzystopniowy i rurociągi łączące go z turbiną mają dużą pojemność, w związku z czym przed częścią średnioprężną turbiny instaluje się również zawory zabezpieczające i regulacyjne, zapobiegające rozbieganiu się turbiny po zrzucie obciążenia. W warunkach rozruchu powinny one jednak zapewnić odpowiedni przepływ pary przez przegrzewacz międzystopniowy i część średnioprężną turbiny. Zawory części średnioprężnej mogą być otwierane wcześniej niż zawory części wysokoprężnej lub jednocześnie z nimi. Ten drugi sposób jest stosowany powszechnie, zapewnia bowiem dostateczne chłodzenie przegrzewacza między-stopniowego.

Literatura do rozdziału 5

5.1.    Bratro A.: Układ cieplny i dobór głównych urządzeń w dużej elektrociepłowni. Materiały Konferencji Naukowo-Technicznej „Elektrociepłownie”. Energoprojekt Gliwice, 1968.

5.2.    Cztwiertnia K.: Koncepcja wykorzystania turbin 18K360 w Elektrowni Bełchatów I i II do oddawania ciepła dla celów grzewczych. Łódzkie Towarzystwo Naukowe - Sprawozdania z Czynności i Posiedzeń Naukowych. 1985 R. XXXIX, nr 2.

5.3.    Dereziński J.: Zagadnienia cieplne w elektrowniach kondensacyjnych. Biuletyn Techniczny Energoprojektu. 1974, nr 3, s. 34-50.

5.4.    Gaiński E.: Postęp techniczny w elektrociepłowniach przemysłowych. Biuletyn Techniczny Energoprojektu. 1979, nr 3, s. 28-35.

5.5.    rnpui(j)ejibfl B.5L, Mopo30B T.M.: TenAoebie ojteKmpmecKue cmamfuu. MocKBa, 3HeproaTOMH3/taT 1986.

5.6.    Janiczek R.: Eksploatacja elektrowni parowych. Warszawa, WNT 1992.

273