245 2

245

Rys. 7.14. Przykład wymiarowania krzywizny łuku: a) układ wymiarów z oznaczonymi współrzędnymi środka krzywizny, b) układ wymiarów z oczywistym położeniem środka krzywizny, c) sposób prowadzenia linii wymiarowej promienia łuku, którego środek leży poza obszarem

rysunku

jest zaliczana do promienia. Można jednak przyjąć jako ogólne rozwiązanie, że krzywizny łuków okręgów o długości łuku nie mniejszej niż połowa długości okręgu wygodniej wymiarować za pomocą średnicy.

Wymiarowanie promienia krzywizny łuku (rys. 7.14a) nie jest jedynym przypadkiem, w którym zapis cechy konstrukcyjnej musi być uzupełniony o informację abstrakcyjną, którą jest tutaj środek krzywizny. Podobnie postępuje się podczas wymiarowania od krawędzi teoretycznych.

Jeżeli zachodzi konieczność wymiarowania od krawędzi teoretycznych, wynikających z przecinania się tworzących powierzchni, zarys tych powierzchni należy przedłużyć cienką linią ciągłą do punktu przecięcia i wymiarować zgodnie z rysunkiem 7.15. W praktyce sposób ten powinien być jednak stosowany niezmiernie rzadko. Z teorii rysunku jako zapisu konstrukcji wynika bowiem, że elementy abstrakcyjne lub teoretyczne postaci geometrycznej konstrukcji, takie jak płaszczyzny oraz osie symetrii, środki krzywizny, krawędzie teoretyczne itp., powinny być wykorzystane jako podstawy wymiarowe w bardzo ograniczonym stopniu, ponieważ nie mogą stanowić przedmiotu bezpośredniego pomiaru za pomocą narzędzi pomiarowych [9],