Obraz2 2

Rys. 4-57. Przykład wymiarowania otworów okiennych na liniach ciągów wymiarowych (wg PN-B-010129:2000)

Wymiarowanie otworów okiennych (rys. 4-57) i drzwiowych na rysunkach architektoniczno-budowlanych należy podawać w odniesieniu do najbliższego elementu konstrukcyjnego lub najbliżej położonej krawędzi otworu sąsiedniego. Odległości te można wymiarować, rozpoczynając od krawędzi otworu lub od jego osi (rys. 4-58).

Wymiary otworów należy zapisywać także jako ułamek o kresce pokrywającej się z osią otworu (w liczniku - szerokość, a w mianowniku - wysokość). Jeżeli w projekcie sporządzono oddzielny wykaz stolarki, to zamiast wymiarów otworu podaje się odpowiedni symbol drzwi lub okna. Zgodnie z zaleceniem

Rys. 4-58. Przykład wymiarowania usytuowania otworów drzwiowych (wymiary w cm)

w PN-B-010129:2000 wymiary otworów okiennych i drzwiowyc li oraz bram, które zapisuje się w postaci ułamka w osi otworu, należy określać w świetle ościeżnicy¹³, a wymiary otworów be/. I ościeżnicy - podawać zmierzone w świetle ościeży⁰. W polskiej praktyce projektowej przyjęło się jednak powszechnie, aby wy* I miary drzwi określać w wewnętrznym obrysie ościeżnicy (czyli I w jej świetle), natomiast wymiary okien - w świetle ościeży.

Jeżeli wysokość ściany podokiennej¹ nie została określona I na żadnym przekroju, należy ją podać na rzucie, zapisując w na I wiasie na początku mianownika ułamka (tzn. przed wysokościi|l otworu) wpisanego w osi otworu okiennego.

Wymiary otworów okiennych i drzwiowych podawane obok I nich na liniach ciągów wymiarowych (rys. 4-57) to zawsze wył miary zmierzone w świetle ościeży.

Wymiarując obiekty budowlane, należy postępować zgodni® z przyjętą kolejnością:

•    wymiarowanie zewnętrzne,

•    wymiarowanie wewnętrzne,

•    sprawdzenie, czy wszystkie wymiary niezbędne do wznieł sienią obiektu zostały podane i ewentualne uzupełnieni® wymiarowania.

4.4.5. Rysunek konstrukcyjny

Rysunek konstrukcyjny to (wg PN-ISO 10209-4:2002) grafiofl ne przedstawienie zwymiarowanych elementów konstrukcyjny® i niekonstrukcyjnych. Sporządza się go, aby przedstawić szc/dl gółowe wytyczne dotyczące rozwiązań konstrukcyjnych obiektlfl budowlanego. W zależności od typu konstrukcji może to być r® sunek konstrukcji stalowej, żelbetowej lub drewnianej.

Niekiedy w jednym obiekcie mogą wystąpić elementy ko|i<| strukcyjne różnego typu, np. kondygnacje obiektu są wykonani w technologii tradycyjnej, a więźba dachowa jest konstrukcji drewnianą.

W prostych projektach, np. niektórych domów jednorod/ł® nych, rysunki architektoniczno-budowlane (rzuty i przekrój® zawierają niezbędne informacje o konstrukcji budynku i lytirt

|||livm są jednocześnie rysunkami konsti liyna przypadkami rysunków konstmki si ftyyklt* w najprostszym nawet projekcie, K I więźby dachowej.

W przypadku budynków o proslei k . Im. ktoniczno-budowlany może spor/.ą BjjHiwicdnie uprawnienia i należący do iłtiwnlctwa. Do zbudowania większych < tkltdiiiOll/innych, hal produkcyjnych lub %; jHl oddzielny projekt konstrukcji spoi /ą<l ■jut in/ynicra budownictwa. I)otyc/v lo i |i które stanowią oddzielne opracou uprawnionych projektantów branzd Npmtoby przedstawiania na rysunki i>w konstrukcji są określone w odpowl i li w kolejnych podrozdziałach, tłem ruinę wytyczne dotyczące rysi dwl.mego zostały określone w PN II ■Mróżnia się cztery typy rysunki rysunek schematyczny, na którymi uki id konstrukcyjny obiektu, jego |

...... niezbędne parametry;

|fmim k i uboczy, czyli rysunek fl piiiiący informacje niezbędnik Hmi wykaz materiałów;

im* l. M slawienlowy (montażowy) ^■mles/c/cnie elementów konsiuj i p< ilączcrt oraz inne informacje |xi i u ii o aii konstrukcji, w tym wyka/ dniyngyć całego obiektu lub jedj jyi konstrukcyjnego (bloku uion{ rk s/i/egółów, którym u/.upił pr/eilstawiająi iiieklóte I ■| W dokl.idine|s/e|. więk i

i ......k loiilstillki ji stolo w m li,

l|h wykonu|e się zgodnie / ws/; i . ,1. mu iii.urn iy.miku I. i Ii ■PftWnuia prętów i ksztaltowntkó¹ K|||)ili / PN I N IS< > s •<.I ...... I

140 NtltłiMl/i /ono u l.ilu Lu li I i I

82

i

Mi 4«l|* id

1

Wysokość ściany podokiennej - odległość od wierzchu wykończonej |*>illu| do dolnej poziomej krawędzi ościeżnicy (lub wierzchu parapetu).