250

Koper wioski 241

2. subspeeies capillaceum Holmrn. dzielący się na trzy odmiany:

a)    varietas dulce Thell. — o owocach największych i słodkich,

b)    vcirietas vulgare Thell. — o owocach drobniejszych,

c)    varietas asoricum Thell. — uprawiany na południu jako roślina przyprawowa, lecz nie lecznicza, wyrastająca do dwóch metrów wysokości.

'W handlu rozróżnia się następujące gatunki surowca:

1)    koper niemiecki barwy brązowej, zawierający około 4,7% olejku,.

2)    koper rzymski i florentyński (otrzymany z F. dulce) o miłym, słodkim smaku, większych owocach niż koper niemiecki, zawierających około 2,5% olejku,

3)    koper francuski — gorzki, o dużych owocach,

4)    koper indyjski ~~ o owocach brązowych, zawierających około 7,22% olejku,

5)    koper rosyjski — barwy brązowozielonej,-zawierający około 4,8% olejku,

6)    koper macedoński — barwy żółtozielonej,

7)    koper rumuński — o owocach szarozielonych, drobniejszych, przyjemnym zapachu, zawierający około 4,4% olejku,

8)    koper perski — o owocach prawie zielonych i zawartości około 1,7% olejku,

9)    koper japoński — o owocach jasno-zielono-brunatnych (podobnych do anyżu), słodkim, przyjemnym smaku i zawartości około 2,1% olejku.

W Polsce uprawiane są zasadniczo dwa typy kopru włoskiego: .

1. Koper włoski o owocach tzw. „słodkich”. Są to rośliny około 1,5 m wysokości, pokroju rozpierzchłego, o cieńszych łodygach i rzadszych bal-dachach niż typ drugi. Liście ma bardzo delikatne, owoc drobny, długości około 6 mm, pełny, ciężki, słomkowo-szary. Kwitnie wcześnie i zazwyczaj już w pierwszym roku daje plon owoców.

2) Koper włoski o owocach tzw. „gorzkich”. Są to rośliny do 2 m wysokości, grube, pędy kwiatostanowe wzniesione prosto do góry, baldachy duże, zwarte. Liście są mniej delikatne niż kopru o owocach „słodkich”. Owoc około 1 cm długości jest stosunkowo dość lekki, barwy zielonkawo-brązowo-szarej. W pierwszym roku uprawy zaczyna kwitnąć późno i dlatego plonuje w roku następnym.

Oprócz wyżej podanych dwóch typów kopru włoskiego spotyka się u nas formy pośrednie, które różnią się długością okresu wegetacji, pokrojem, wzrostem, zabarwieniem liści i łodyg (niebiesko nabiegłe, soczysto zielone) oraz wielkością, kształtem i zabarwieniem owoców (nasion).

Wymagania klimatyczne i glebowe. Ojczyzną kopru włoskiego są kraje śródziemnomorskie i Bliski Wschód, gdzie rośnie on na kamienistych, wapiennych i słonecznych stokach górskich.

Wymaga klimatu ciepłego, szczególnie zaś długiego, ciepłego lata i je-16 — Uprawa i zbiór ziół