313

n>c o ciągłym rozkładzie długości fali. a rozproszone promieniowanie analizuje się pod okrc<lonym kątem (metoda czaui przelotu, dyspersji energii). Obrazy dyfrakcyjne. uwzględniając falową naturę cząstek elementarnych, można również uzyskać. posługując się wiązką elektronów lub neutronów.

12.3.2. Spektroskopia molekularna

Spekiroskopia molekularna jest instrumentalną metodą pomiaru wykorzystującą promieniowanie elektromagnetyczne jako źródło informacji o ośrodku, przez które przechodzi. Omówione niżej metody spektroskopii charakteryzują się tym. że stosuje się w nich bardzo dokładne urządzenia pomiarowe i wykorzystuje wybrany zakres długości fali wobec absorpcji i rozpraszania promieniowania (ryc. 12.15).

DtugoiCfałi 100nm 200nm 400nm 800 nm 50 pm 30cm
Liczba tatowa 10*cr	n-' 5-lt^cm'’ Ł5-1	OW^1 1.2!	H0W 20CX	an"^1 aa-iO^cm"^1
ObwarwHjma	£35**38- _*	«°ne	podczerwień	mfcrotele
Typ wzbudzenia	elektronowe		osobne	rotacyine

Rjt 12.15. Ogólna charakterystyka spektralna fragmentu widma elektromagnetycznego

Absorpcja promieniowania przez cząsteczki (atomy) ośrodka może być związana ze zmianą energii elektronów A£_e. energii oscylacji cząsteczek AE₀ i energii rotacji cząsteczki A£_r Całkowita zmiana energii cząsteczki wynosi (patrz rozdział 4):

A£ -    + A£_# ♦ A£_r

Na rycinie 12.16 przedstaw iono względny rozkład poziomów energii cząsteczek. Przejście między poziomami energetycznymi, związane z absorpcją promieniowania. wymaga spełnienia dwóch podstawtmych warunków:

1.    Promieniowanie powinno charakteryzować się energią odpowiadającą różnicy energii między poziomami.

2.    Przejścia energetyczne między poziomami muszą spełniać kwantową regułę

wyboru.

Padające na ośrodek promieniowanie elektromagnetyczne można scharakteryzować. podając: częstość (V). długość fali (A) lub energię kwantu (£j. Między tymi parametrami występują znane zależności:

E³ hv, c«Av    (12.14)

ftf/tr fc - Ojfc» Planck*. C - prędkott Uwlb

313