40 41 3

Ruszaliśmy wyrazme z pe_{Vnejmj cowości} do drugiej miejscowości ~_różrij,udzie, ja mudom w rękach dwa pud_ełka>    ^Jm w każdej

chyba z książkami i n_anieiv / '    . ,

_Tt7m \    . ¹ ” ^erem, bo z czymze by.

Tymczasem trzecie, więks^ _r ■    ,

^v 2e, i uczej paczka,

czekało obok. A raczej ob^ _ct ,    •    , •

„.    ., . ^J °k stałem la, czekając

az wszyscy przejdą, bo pr_kemija|j    J

jak misię wydawa ć portu alh^ _staqi, a wtedy

to, co ma się zdecydować, . • • lecz nie wiedziałem, czy ^ ^Cy, ^{j ę}’ ,,

* ^vmązę do pociągu; lub tez

czekałem aż mi ktoś nonw <w_T .    .    ,,

.1 'ozebNo me wiem, dla mnie znaczenie wtedy miało tc\ •

„ i _fX , . :    .    ^ ^ze z miejsca

z którym zdążyłem się ju* _tm ,    ,

kazano mi się z pakimkai^:    , _A •

^a\ru zbierać do innego.

Ech, Handler, ten to był zawodnik.

Nawet Siostrzyczka go czytał,

jedną chyba książkę, nie całą

bo mu ktoś zaraz podprowadził pod celką.

Wyklepał i później opowiadał

ten kawałek wszystkim jak popadło,

ze 30 stron: „Ona, rozumisz

idzie, do tego Marlowa, z ulicy”.

„No to się bendom dymać” pamiętam powiedział mu mój brat, a Siostrzyczka dalej - „Ona, rozumisz, w okularkach z Kentuki przyjechała, wiesz, tam gdzie się perliczki tuczy” - jakby w ogóle nie zauważył, że brat mu się wcina, i wyciąga z katany książkę, bo akurat zimno już było. „Nie Handler, ale Ciendler - mówi brat - bo to po angielsku i się inaczej pisze”.

A Siostrzyczka chyba się trochę pogubił że mu para w bok idzie a nie w gwizdek, i że mu brat nie daje nawet tego kawałka przerobić. No to włożył mu taki długi cienki szpikul, którym Mamusia rozbijała lód pod studnią i go tak zostawił, a brat leżał niby ale krwawił coś nie za bardzo, to zaraz wstał, wyjął szpikul i zaniósł go Mamusi, co było i w porę, bo szła akurat pompować i wziął pierwszy mróz.

41