44 3

2

Rys. 10.1. Elementy rusztowania niesystemowego: 1 - poręcz, 2 - poręcz pośrednia, 3 - bortnica, 4 — pomost, 5 - podłużnica, 6 - leżnia, 7 - stężenie poprzeczne - krzyżulec, 8 - stężenie podłużne, 9 - stojaki, 10 - podstawy rusztowania - podwaliny

Istnieją różne kryteria, według których można dokonywać podziału rusztowań. Ze względu na użyty materiał dzielimy je na drewniane, stalowe i aluminiowe. Kiedyś stosowano przede wszystkim rusztowania drewniane. Teraz należą one do rzadkości. Można je spotkać głównie przy budynkach niskich wolno stojących. Obecnie najpowszechniej korzysta się z rusztowań stalowych systemowych. Ich zaletą jest prosty i łatwy montaż, niewielki ciężar własny oraz niezawodność i duża gwarancja bezpieczeństwa dla pracujących robotników. W rusztowaniach systemowych miejsca łączenia poszczególnych elementów są ściśle określone, a to sprawia, że błędy montażowe zostały ograniczone do niezbędnego minimum. Praktycznie nie sposób ich popełnić, gdyż połączenie niepasujących do siebie elementów jest możliwe jedynie po uprzednim ich zniszczeniu. Istotną wadą tych rusztowań jest ich wysoka cena, która sprawia, że indywidualni inwestorzy jeszcze w niewielkim zakresie z nich korzystają.

Można dokonać podziału rusztowań ze względu na budowę ich konstrukcji. Dzieli się je na:

•    ramowe,

•    modułowe,

® stojakowe,

® kozłowe,

•    wspornikowe,

® specjalne.

Rusztowania ramowe są najbardziej popularne i najpowszechniej stosowane.

Rys. 10.2. Rusztowanie ramowe, zwane warszawskim

87