45

45

ności technologicznej (rysunek czynnościowy). Nie występuje tutaj taka różnorodność zastosowania linii, jak to miało miejsce w przypadku rysunku części czy rysunku wykonawczego. Na rysunkach, które są sporządzone tylko do wykonania ściśle określonego zabiegu obróbkowego, to jest całości obróbki dokonanej w jednym zamocowaniu przedmiotu, bądź jednej czynności obróbkowej, to jest całości obróbki dokonanej jednym narzędziem roboczym lub jedną wzajemnie związaną i jednocześnie pracującą grupą narzędzi, rysuje się:

a)    grubą linią ciągłą - ślady powierzchni obrabianych i umowne oznaczenia stosowane na rysunkach operacyjnych,

b)    cienką linią ciągłą - zarysy i krawędzie powierzchni nie obrabianych.

Stosowanie innych rodzajów linii powinno być ograniczone do niezbędnego minimum, zapewniającego jednoznaczność zapisu informacji i prawidłowe wykonanie wymaganej operacji technologicznej.

Na każdym rysunku linie mające różne znaczenie mogą się nakładać. W takim przypadku należy przestrzegać następującej kolejności ich przedstawiania:

1)    linie zarysów widocznych,

2)    linie zarysów niewidocznych,

3)    linie umownych płaszczyzn przekrojów',

4)    linie osiowe,

5)    pomocnicze linie wymiarowe.

Linie wymiarowe nie mogą nigdy pokrywać się z żadnymi innymi liniami rysunku i nie powinny przecinać się z nimi. W wyjątkowych przypadkach należy przerwać linie rzutu tak, aby linia wymiarowa była zawsze linią ciągłą i nie budziła wątpliwości co do swojego przebiegu.

4.2. Widoki 4.2.1. Uwagi ogólne

Przedmiot można odwzorować graficznie za pomocą widoków przedstawiających obrazy z zewnątrz i przekrojów ukazujących przedmiot po uprzednim wyobrażalnym przecięciu go płaszczyzną przekroju. W zapisie konstrukcji istotne jest to, jakie rzuty i w jaki sposób zostaną przedstawione, aby przekazywana informacja była kompletna i jednoznaczna, a jednocześnie ograniczona do niezbędnego minimum.