392

Stroiczka rozdęta 383

ząbkowane, szorstkie, lekko owłosione, długości około 8 cm. Kwiaty drobne, o średnicy do 5 mm, bladoniebieskie. Owocem jest rozdęta, żółtawo-brunatna torebka, zawierająca bardzo drobne, ciemnobrunatne nasiona. Roślina zawiera sok mleczny.

Surowiec. Surowcem jest ziele stroiczki — Hba Lobeliae FP III. Są to ususzone pędy, zebrane w okresie przekwitania rośliny. Surowiec zawiera szereg alkaloidów w ilości nie mniejszej niż 0,3%, z których najważniejszym jest lobelina. Surowiec ma słaby zapach i nieprzyjemny, ostry, drapiący smak, pobudzający wydzielanie śliny. Pył rośliny powoduje kichanie i kaszel.

Zastosowanie. Ziele stroiczki jest surowcem wyłącznie leczniczym stosowanym jako środek przeciwastma-tyczny. Jako silnie działający może być stosowany jedynie z przepisu lekarza. Alkaloidy, zwłaszcza lobelina, stosowane są przy zatruciach gazami, zapaściach i przy ratowaniu topielców. Surowiec ma duże zapotrzebowanie, które częściowo pokrywane jest z importu.

Wymagania klimatyczne i glebowe. Stroiczka pochodzi z Ameryki Północnej. W naszych warunkach uprawa daje na ogół zadowalające wyniki, jakkolwiek w czasie dżdżystego i zimnego lata nie wytwarza nasion. Jest rośliną o dużych wymaganiach glebowych; wymaga gleby żyznej, w dobrej kulturze, średnio ciężkiej, stanowiska ciepłego, półocie-

Rys. 88. Stroiczka rozdęta (Lobelia in-

^m0neg°- .    flota)

Rozmnażanie i zakładanie plantacji. Stroiczkę rozmnaża się wyłącznie z nasion. 1000 nasion waży 0,03— 0,04 g; 1 g zawiera 22—35 tys. nasion. Nasiona kiełkują tylko na świetle. W dobrych warunkach zachowują zdolność kiełkowania do 5 lat. Najwyższy procent kiełkowania wykazują nasiona dwuletnie.

Nasiona wysiewa się do skrzynek w szklarni lub do ciepłego inspektu. W celu równomiernego wysiewu nasiona miesza się z 20—30-krotną ilością drobnego, lekko wilgotnego piasku. Należy wysiewać na gładko wyrównaną powierzchnię, nasion nie przykrywać, tylko lekko przyklepać.