87680 IMGA89 (2)

36 Warzywa psiankowate

aby obejmował łodygę zraza powyżej miejsca szczepienia na długości około 0.5 cm. co zabezpiecza przed wysunięciem się zraza z podkładki. Końce plastra zlepia się ze sobą. Wprawny pracownik szczepi tą metodą 60—70 roślin na godzinę.

Rośliny po szczepieniu ustawia się ciasno jedna obok drugiej w mnożarce, zapewniając im przez co najmniej 7 dni bardzo wysoką wilgotność powietrza (95—100%) i temperaturę 22—24°C. Wysoką wilgotność powietrza wokół roślin łatwiej jest utrzymać, gdy przykryje się je niskim (30—40 cm) tunelem z przezroczystej folii polietylenowej i od czasu do czasu zrasza. Jeżeli rozsady nie przykrywa się tunelem, należy ją zamgławiać co 2—3 godziny. Po zrośnięciu się zraza z podkładką stopniowo obniża się temperaturę do 16—18°C w dzień i 14—16“C w nocy oraz zmniejsza wilgotność powietrza do 65%. Należy wówczas zdjąć tunele. Celowe jest również doświetlanie rozsady zaraz po szczepieniu.

Zalety szczepienia tą metodą:

•    dobre zaopatrzenie roślin w wodę i sktaa. niki pokarmowe przez cały okres uprawy, dzięki silnemu systemowi korzeniowemu podkładki:

a niewypadanie roślin po posadzeniu ich na miejsce stale:

•    możliwość wykorzystania ogłowionycłi roślin odmiany uprawnej do sadzenia w gi_e bie lub podłożu wolnym od patogenów gle-bowych.

Pozostawione po oglowieniu rośliny wypuszczają z kątów liści boczne pędy i po 10—14 dniach otrzymuje się. w zależnotei od liczby pozostawionych pędów jedno-, dwu- lub trzypędową rozsadę gotową do sadzenia. Rozsada z dwoma lub trzema pędami przewodnimi może być z powodzeniem wykorzystana do nasadzeń w pierwszej lub drugiej dekadzie marca metodą uprawy 24 gron z 1 m*.

Wady szczepienia tą metodą:

•    konieczność zapewnienia roślinom po

73. Schemat szczepienia pomidora metodą „wierzchołkową na siodełko”

szczepieniu doić specyficznych warunków klimatycznych;

e wydłużenie produkcji rozsady o 10—12 dni w stosunku do roślin nie szczepionych, sianych w tym samym terminie.

• Szczepienie wierzchołkowe na siodełko (rys. 7.5) różni się od poprzedniego jedynie odwrotnym cięciem podkładki i zraza, tzn. podkładkę tnie się w klin. a łodygę ziaza rozcina. Taki sposób cięcia zapewnia zrastanie się większych powierzchni obu roślin, pozostałe zalety i wady oraz zastosowanie tak otrzymanej rozsady są takie same jak w poprzedniej metodzie szczepienia.

Oglowienie podkładki i ścięcie zraza wykonuje się podobnie jak przy szczepieniu wierzchołkowym w rozszczep. Łodygę podkładki przycina się w klin o długości 1,5—1,8 cm. Natomiast nasadę łodygi zraza rozcina się wzdłuż na taką samą głębokość. Liście zraza skraca się o 1/3 długości. Następnie zraz nakłada się na klin podkładki, tak aby cały klin podkładki znajdował się

w rozcięciu zraza. Miejsce szczepienia usztywnia się plastrem opatrunkowym o szerokości 2,0—2,5 cm i długości 3—5 cm. Plaster powinien obejmowć łodygę podkładki 0.5 cm poniżej dolnej krawędzi szczepienia. Po wykonaniu szczepienia tym sposobem rośliny pielęgnuje się jak przy szczepieniu wierzchołkowym w rozszczep, e Szczepienie przez stosowanie (rys. 7.6) polega na skośnym ścięciu zraza i podkładki. Wady i zalety oraz zastosowanie tak szczepionej rozsady są takie same .jak w dwóch poprzednich metodach.

Podkładkę należy oglowić. a liście zraza przyciąć jak w dwu poprzednich metodach. Łodygę podkładki i zraza ścina się skośnie w połowie międzywęila. Cięcie powinno mieć długość 1.8—2,0 cm. Zraz przykłada się do podkładki i miejsce szczepienia owija plastrem opatrunkowym o szerokości 3.0 cm i długości 3—5 cm. Dalsze postępowanie jest podobne jak w dwu poprzednich metodach. Przy pewnej wprawie można szczepić

7.6; Schemat szczepienia pomidora metodą „przez stosowanie"