IMGA88 (2)

• 34 Warzywa psiankowate

Rys. 73. Schemat szczepienia pomidora metodą .przez zbliżenie języczkami**

tychczas zwane szczepieniem w boczną szparą), wierzchołkowe w rozszczep (dotychczas zwane ..w Win"), wierzchołkowe na siodełko i przez stosowanie.

• Szczepienie przez zbliżenie z języczkami (rys. 7.3) może być stosowane tylko wówczas, gdy nie zachodzi obawa występowania chorób naczyniowych pomidora, tj. fuzariozy lub wertycyliozy. dzięki czemu możliwe jest sadzenie rozsady z dwoma systemami korzeniowymi — podkładki i odmiany uprawnej. Szczepienie tą metodą daje z dwóch roślin — podkładki i odmiany uprawnej — jedną rozsadę do sadzenia na miejsce stale.

Podkładkę przycina się nad drugim lub trzecim liściem, jeśli nie była ogłowiona już wcześniej. W pobliżu miejsca szczepienia można, zarówno na podkładce, jak i odmianie uprawnej usunąć po jednym liściu, jeśli przeszkadzają w wykonaniu zabiegu. Na ogłowionej podkładce musi jednak pozostać przynajmniej jeden zdrowy liść. aby podkładka szybko zrosła się z wszczepioną rośliną. Na drugim lub trzecim międzywęźłu żyletką nacina się skośnie w dół łodygę podkładki na długości 1,5—1.8 cm i podobne nacięcie wykonuje się na łodydze odmiany uprawnej, z tym że skośnie w górę Dla lepszego zrastania się podkładki z odmianą uprawną można na powstałych „języczkach " ściąć naskórek. Języczki wsuwa się w nacięcia łodyg, łącząc w ten sposób rośliny. Następnie miejsce szczepienia usztywnia się plastrem opatrunkowym szerokości 2.0—2.5 cm i długości 3—5 cm. Końce plastra zlepia się ze sobą. Doświadczony pracownik może zaszczepić 80—85 roślin w ciągu godziny. Po szczepieniu rozsadę umieszcza się w mnożarce i doświetla przez 6—8 dni. Przez pierwsze 3—4 dni wskazane jest podwyższenie temperatury w dzień i w czasie doświetlania o 2—3°C oraz utrzymywanie dosyć wysokiej wilgotności powietrze przez 2—3-krotne zraszanie na dobę powierzchni między stołami.

Zalety szczepienia tą metodą: a nieprzerwany przez szczepienie wzrost

rozsady, co sprawia, że rośliny te wchodzą w okres owocowania w tym samym czasie co rośliny nie szczepione, siane w tym samym terminie;

e łatwiejsza w porównaniu z pozostałymi metodami produkcja rozsady szczepionej, gdyż po szczepieniu utrzymuje się takie same warunki klimatyczne jak przed szczepieniem.

Wady szczepienia tą metodą: e po posadzeniu rozsady początkowo wolniejszy wzrost korzeni podkładki; a zamieranie korzenia podkładki u części roślin (5—6%) po 2—3 miesiącach od posadzenia rozsady, powodujące słabe plonowanie lub śmierć roślin; e zwiększenie występowania korkowatości i guzaków. ze względu na możliwość rozwoju patogenów na korzeniach odmiany uprawnej.

a Szczepienie wierzchołkowe w rozszczep (rys. 7.4) stosuje się przede wszystkim tam. gdzie gleba jest zakażona patogenami powodującymi choroby naczyniowe. System korzeniowy podkładki chroni tu od

mianę uprawną przed chorobami naczyniowymi, a także przed korkowatością. guzaka-mi i odglebowym zakażeniem wirusem mozaiki tytoniu.

Wierzchołek podkładki ścina się tuż nad drugim lub trzecim dolnym liściem. Pozostawione liście na podkładce powinny być zdrowe. Łodygę podkładki nacina się u góry podłużnie na głębokość 1.5—1,8 cm.

W grubszych łodygach podkładki można wycinać wąski klin.

Zraz. czyli górna część odmiany uprawnej. powinien mieć 3—4 liście. Uzyskuje się go przez ścięcie wierzchołka rośliny odmiany Uprawnej nad trzecim bądź czwartym dolnym liściem. Liście zraza skraca się o 1/3, a nasadę łodygi przycina w klin długości odpowiadającej głębokości rozcięcia podkładki. czyli 1.5—1.8 cm. Następnie wkłada się zraz w rozcięcie podkładki tak. aby cały klin zraza był wewnątrz podkładki. Miejsce szczepienia usztywnia się plastrem opatrunkowym o szerokości 2.0—2,5 cm i długości 3—5 cm. Plaster powinien być tak założony.