IMGA98 (2)

154 Warzywa psiankowate

7.2.4. Terminy uprawy i stanowisko w planie zagospodarowania pomieszczenia

W ogrzewanych szklarniach papryka jest zazwyczaj uprawiana jako plon główny, podobnie jak pomidor; sadzona jest na miejsce stale w drugiej połowie stycznia lub pierwszej połowie lutego. W poptonia następuje uprawa jesienna pomidora lub tez przedłuża się okres owocowania papryki aż do listopada. pod warunkiem, ze stan fitosanitarny roślin jest dobry. Często stosuje się również uprawę średnio wczesną z sadzeniem roślin w marcu i na początku kwietnia. Uprawa ta w ogrzewanej szkłami następuje po przedplonie, jakim może być sałata, rzodkiewka czy kalarepa. Uprawa tych warzyw, o krótszym okresie wegetacji, może być powtórzona w cyklu jesiennym po zbiorach papryki. W doświadczeniach przeprowadzonych w Krakowie (Cebula 1991) wykazano, że optymalnym terminem sadzenia papryki, zarówno pod względem ekonomicznym, pk i przyrodniczym, w ogrzewanej szklarni jn pierwsza połowa marca. W pomieszczeniach nie ogrzewanych paprykę uprawia się jako plon główny, a okres zakładania uprawy przypada na koniec kwietnia lub — najczęściej — na pierwszą lub drugą dekadę maja W badaniach Buczkowskiej (1983). przeprowadzonych w rejonie Lublina, optymalnym terminem rozpoczęcia uprawy papryki w pomieszczeniach nie ogrzewanych okazała się pierwsza dekada maja.

W Holandii coraz większą popularność zdobywa jesienna uprawa papryki w szklarniach. które w ostatnich miesiącach uprawy są ogrzewane. W Polsce ten sposób jest w pełni możliwy, uprawa powinna jednak rozpoczynać się dosyć wcześnie, tzn. pod koniec czerwca lub na początku lipca. żeby uzyskać zadowalający plon. W ten sposób uprawia się paprykę przede wszystkim po wczesnej uprawie ogórka. Pudelski i Łuko-wicz (1984) stwierdzili wyraźnie detoksyka-

Tabela 7.10. Przykłady zagospodarowania pomieszczeń z uprawą papryki

	Miesiące
Rodzaj i miejsce uprawy	1 11	III | IV	V | VI |	VII | VIII | IX | X | XI XII
		papryka		pomidor
		papryka		kalafior
uprawa warana - (szklarnie ogrzewane) pędzenie (szczypiorek.			papryka
pietruszka)
			papryka	sałata
Uprawa średnio wczesna (szklarnie, tunele i	sałata rzodkiewka
inspekty ogrzewane)	kalarepa
				— cym^iW
Uprawa opóźniona (okłamie, tunele i		sałata, rzodkiewka		papryka
		rozsady		papryka .......
Uprawa jeairnna (szklarnie i tunele		ogórek		papryka .......
ogrzewane)

okres uprawy od wysadzenia rozsady okres zbiorów

cyjny wpływ papryki na podłoże długo użytkowano w uprawie ogórka.

Papryka uprawiana w pomieszczeniach nie wymaga specjalnych przedplonów, może być uprawiana po różnych roślinach. Możliwa jest również uprawa w monokulturze, ale wówczas, ze względu na niebezpieczeństwo wystąpienia patogenów pochodzenia glebowego, trzeba dezynfekować podłoże lub je wymieniać. Przykłady zagospodarowania pomieszczeń z uprawą papryki obrazuje tabela 7.10.

Tabela 7.11. Krytyczne (dolne i górne) zawartości składników pokarmowych w części wskaźnikowej* papryki w różnych fazach rozwojowych (wg Gołcz 1985)

Fau rozwojowa	Zawartoić
	n-no;	ppo;
	w ppm	w ppm	K w %

Intensywny wzrost

wegetatywny    2220-4440 2750-5625 5,72—1.2}

Pełnia kwitnienia 1420—3*501860—3700 4.04 6.05 Pełnia owocowania iUd 15201350- 1400 2,47—535 * Środkowe liście pędu głównego.

papryki 3—6 kg z 1 m² wynosić (w g/m^J): 15—25 N. 3-8 P (7—14 P.O_s) i 15—25 K (18—30 K,0).

Gołcz (1985) w badaniach nad ustaleniem potrzeb nawozowych papryki odmiany Poznańska Słodka uznała liście środkowe pędu głównego za część wskaźnikową rośliny. określającą stopień jej odżywienia azotem. fosforem i potasem (tab. 7.11).

Od momentu dobrego ukorzenienia się roślin paprykę nawozi się poglównie co 10—14 dni. Nawozy można stosować w postaci sypkiej, ale lepiej płynnej (roztwór o stężeniu nie większym niż 0.5%). Jednorazowa dawka nawozowa na roślinę powinna wynosić 5—10 g. Tej wartości nie należy przekraczać ze względu na dużą wrażliwość papryki na zasolenie. Z tego też powodu stosuje się nawozy wysokoprocentowe. W razie potrzeby rośliny można zasilać dolistnie. stosując np. wieloskładnikowy płynny nawóz ogrodniczy Florovit, będący również źródłem mikroelementów niezbędnych dla roślin.

Bardzo ważny jest właściwy odczyn gleby lub podłoża. Optymalne dla papryki pH wynosi 6—7.

7.2.5. Wymagania pokarmowe i potrzeby nawozowe

Papryka jest rośliną o dużych wymaganiach pokarmowych. Są one szczególnie widoczne w intensywnej uprawie pod osłonami. Do wytworzenia około 6 kg ogólnej masy roślin 1 1 in' i plonu około 4 kg z 1 m² ilość pobranych składników pokarmowych (wg Kaufmann’a i Vorwerk’a 1971) wynosi (w gzi m^J):N —15, P — 2, K—16, Ca —10, Mg — 2. Papryka ma więc duże zapotrzebowanie na azot i potas oraz wapń.

W stosunku do pomidora owoce papryki przyswajają więcej składników pokarmowych niż liście. W owocach gromadzi się najwięcej azotu, fosforu i potasu, natomiast w liściach wapnia i magnezu.

Zapotrzebowanie na podstawowe składniki pokarmowe zależy od fazy wzrostu ro-ślin. Około 2/3 wytworzonej masy roślin stanowią owoce i dlatego podczas ich wykształcania i intensywnego wzrostu papryka pobiera najwięcej składników pokarmowych. W okresie owocowania rośliny pobierają około 85% N, P i K.

Papryka słodka reaguje wolno na zmiany w poziomie nawożenia. Ważne jest zapoczątkowanie odpowiedniego poziomu nawożenia podstawowego i utrzymywanie go przez regularne badanie prób podłoża. Postępuje się tu podobnie jak w uprawie pomidora, posługując się tymi samymi liczbami granicznymi. Według danych niemieckich (Kauf-mann i Vorwerk 1971) zalecane dawki składników pokarmowych powinny przy plonie

7.2.6. Odmiany

Odmiany papryki słodkiej do uprawy w pomieszczeniach powinny charakteryzować następujące cechy: wczesność plonowania, wysoki plon ogólny, kształtne i raczej duże owoce o grubym miąższu oraz dobrym smaku. odporność na choroby i szkodniki.