530

Ryc. 16.12. Ro/kłaJ natęZcma światła (linia ciągła) otrzymany w obcu/ie dwóch punktów jeszcze rozdzielanych pmi układ optyczny według krytenum Ra> leigłu

„widzianych" jeszcze oddzielnie (16.13). W lym ujęciu zdolność rozdzielcza jest odmienna dla różnych odległości przedmiotu od układu:

J =

a

2 A

1.22 A

(1613)

Stosuje się tę definicję w odniesieniu do mikroskopów, gd/je przedmiot jest w stałej odległości od obiektywu. Dla oka wygodniej posługiwać się zdolnouią rozdzielczą kqun%q d_% która stanowi odwrotność kąta a pod jakim widziane są ze źrenicy wejściowej obrazy dwu punktów jeszcze przez układ optyc/ny rozdzielonych. Gdy przyjąć kryterium Raykigha. wtedy ten minimalny kąt określony jesi wzorem:

(16 14)

(16.15)

ftór 4, - (mima Źrenicy wejfcwwej. A - długuaC Cali.

Stąd kątowa zdolność rozdzielcza:

_4mL_mJL.

a 1.22 A

Tak więc zdolność rozdzielcza zaleZy od budowy układu optycznego (np. układu optycznego oka), a lak/e od wspomnianej juź czułości receptora (np. elementu fotoc/ułcgo oka), to znaczy od tego. jaką ró/nicę nalęJeri światła receptor jeszcze .zauważy". Jednak nie tylko czułość receptora tu decyduje, istotna jest tak/e wielkość jego powierzchni. Zastanówmy się. jak receptor elementarny analizuje obraz Przez receptor elementarny rozumiemy taki. który potrafi przekazać informację tylko o fakcie pobudzenia - to wszystko; nie przekazuje natomiast wiadomości o rozkładzie energii na swojej powierzchni. Przypuśćmy, te ma on znacznie mniejszą średnicę od centralnego krą/ka obrazu dyfrakcyjnego. Przesuwając taki receptor w /dłut. odcinka łączącego obrazy dwóch punktów, pobudzenie jego w za/ezno^.    ⁴

530