537280D16279524923�959427 n

25 Uzsoc drtcso nadmiaru d.m*yk>jl.oks>mu (HL> _Prrv strącaniu d.mc.ylogliokiym.anu niklu NiLjjcst niepożądane, gdyż (•) p,,_MUJuic rozpuszczeni* *i* ML- * nadmiarze alkoholu etylowego uprowadzonego z d.mctyloglioksymcm. (b) powoduje rozpuszczenie «j \.l • w nadmiarze HL.Qobj ww argumenty sa słuszne, (d) Oba xvw argumenty są nieprawdziwe.

■>6 Dodatek odczynnika Zimmcnnanna-K?lrihardta pr/> mnnganomctrycznym oznaczaniu Fe(lll). (a) zapobiega miernemu iooow Cl ’, (bi umożliwia rejestrację punklu końcowego miareczkowania; (c)przyspiesza redukcję jonósv Fe"' do Fe**;(dj

dwie z w» odpowiedzi są prawdziwe

2? Poprawka na ważenie w próżni wynika (j> z różnicy sil wyporu d/ialjjacych na szalki wagi równoramiennej; (b) z różnicy sil wyporu d/iafjjących na ciała umieszczone na szalkach lej wasi. (c) z ważenia ciał w powietrzu a nie w prózni;/S?Dwic z

wu odpow iedzi sa prawidłowe

2S Przechowywanie substancji w cksy kator/c ma zasadniczo na celu (a) eliminację wpływu otoczenia (tlen. kurz); (b) zapewnienie próbce odpowiedniej temperatury. (ej eliminację wpływu promieniowania nadfioletowego (szkło eksykatora pochłania promieniowanie z zakresu UVj | )'/.;pcwniemc subsiancji odpowiedniej prężności pary wodnej.

20 Użycie częściowo utlenionego KI przy jBuomcfrycznym oznaczaniu Cu’ powoduje dodatni błąd oznaczenia; (b) powoduje ujemny błąd oznaczenia, (c) mc wpływa na błąd oznaczenia pod warunkiem, że reakcja przebiega w środowisku kwaśnym, (d) Dwie z ww odpowiedzi są poprawne

'0 W miareczkowaniach jodometryczmch skrobię dodaje się (a) na początku miareczkowania roztworem Na»S»0>. gdy ro/twor miareczkowany jest brunatny ^njpod koniec tego miarcczkowanu. gdy roztwór miareczkowany jest jasnożółty; (c) moment dodania roztworu skrobi mc jest tu istotny dla sprawnego przebiegu miareczkowania: (d) Dwie z ww. jpcji s^a

poprawne    _ »j ...i _    . , ■ ./us

'I Reakcje zachodząca przy jodometryc/nym oznaczaniu jonow ( u ' przedstawrajówname; (a) Cu +41 "JWilB. ^ \ ' Cu'^; - 51" Cul* - I. (cl Obie te reakcje zachodzj obok siebie równoczcśmc^djjReakcje przebiegające w tym układzie są inne od ww

32    Masę 109 g NaOH rozpuszcza sic w 100 g H_:0 w temperaturze pokojowej z utworzeniem roztworu nasyconego. Gęstość otrzymanego stąd roztworu wynosi 1 51 gmL Ilość g stałego NaOH, którą należy (co najmniej) odważyć, by przygotować I litr nasyconego roztworu \'aOH wynosi (a) 100 109 I 51209 (b) 1000 F109'40) (209/1.51); (c) (109/40) *209/1.51;^^ Wynik prawidłowy jest inny od ww

33    Pierwotną próbkę roztworu Hi PO, pobraną do analizy przeniesiono ilościowo do kolby miarowej o objętości 100 ml i rozcieńczono wodą dest) lowana do kreski Po wymieszaniu zawartości kolby, pobrano stąd pipetą porcję 25 ml roztworu, przeniesiono do erlcnmajcrki i dodano fcnoloftalemc jako wskaźnik Na zmiareczkowanie tej porcji zużyto 12.35 ml 0.1072 mol 1 NaOH Masę [gj H-PO, w próbce pierwotnej oblicza się ze wzoru (a) I0’⁵ 0.1072-12.35 98-100/25;

<b)0 1072 12 3 5 98 10025. (c) 10 ’ 0 1072 12 35 (98/2) 10025 {d) i Ot' 0.1072 12 35 (982) 10025.

.*4 l®'« 0 01. tj p% - p 100 Zależność między stężeniem procentowym (p. %) a stężeniem molowym (C. mol/l) składnika X

w tym roztworze (M - masa molowa X. g/mol). d gęstość [g ml) roztworu) wyraża w?ór

[^a> P ^{10 s,r}- d (b)p - n I M C d p 0 I d O.M_Tf<N Żaden zww wzorów nic jest poprawny.

35    Mnożnik x w równaniu I mol ml - x I mmol/l wyn8si (a) I «b|l0'*. (c) 10’ . (d) 10*

36    Bilans stężeniowy dla C mol I roztworu Br- ma postać

i m-r. i. ..... — *    -- - ■ -

(a)    (HBrOjJ - |BrO J - IHBfOJ - |BfO ^ł| - (Br_:) - [Br, '] * [Br J - C

(b)    (HBfOjJ * [BrO-, J * [HBrOJ - (BrO ”) - 2[Br_;J - 3(Br,”j * [Br ] = C ^IHBrO.I [BrOj ] |HBrO) - (BrO 'J - 2(Br,l - 3[Br, 'l + IBr”l = 2C

ffcMnonz;) - |tłru> J - |HBrOJ - [BrO") - 2{Br₂J - 3[Br-,') ⁺ [Br' ] - 2C (j)|HBrO,J - [BrO;') - |HBfO| - [BrO '] * 2[Br,J • 3[Br,') * [Br"'l - C 37 Bilans ładunkowa dla C mol I roztworu Br» można przedstawić w postaci:

(aj [BrO ’■) - [BrO J - |Br*. 'j - [Br ] = [H*'j - [OH ')

(b) (OH”) - [H"‘J (BK) j - [BrO ) - [Br, 'j - [Br”)    \

<c> [H"'J - [OH '1 = [HBrO I - (BrO:') - (HBrOJ + [BrO ') + 2(Br_;) - 3[Br,”) +' [Br”)

j - [OH ) = [HBrO ) _1Uio; 1 - inoruj * [Bi

Ifo^Żadnc z ww równań me jest bilansem ładunkowym.    .    .

STOdczyn roztworu NaHSO* jestQk.w«śny. (b) obojętny, (c) zasadowy. (d) niemożliwy do określenia, gdyż nu

wyrazy w'wyrażeniu dla (H" | - [OFTl są tego samego znaku.'

39 Bilanse dla układu otrzymanego po dodaniu v ml C mol l HCI do V₆ ml Co mol/l NaOH la* (H¹) * [OH ’) - [Na”) * [Cl ) * 0 . (Cl”) = CV/(V„*V); |Na”) - C«VJ(V^V\ i® [H ) - (OH | - [Na’ ) - [Cl *) - 0 . [Cl”) - C. [Na”) = C„

(c) [H ')* [OH 1 • (Na”) -1C1¹) = 0. (Cl”) = CYV„-V); [Na”) HI (d i żaden z ww zestawów równan mc jest praw idłowy.

40 W oznaczeniach mangarometrycznych nadmiar H₂SO< (a) zapobiega znaczniejszym zmianom pH. spowodowanym

dodatkiem roztworu KMnO_;: ibj mc jest potrzebny, gdyż przebiegają tu reakcje redoks. a nie reakcje kwasowo-zasadowe;f<J

zapobiega wytraceniu się 052du MnO_:; (d) Dwie z ww. odpowiedzi są poprawne.

41/ wyjściowej próbki zawierającej ól Zelaza(lll) strącono osad wodorotlenku żelaza. Po jego odsączeniu, przemyciu i

wyprażeniu, otrzymano preparat o masie m [g] Oznacza to. Ze masa [g] Fe w próbce wyjściowej wynosi: (a) m MiKcj M(Fe;0 j (sjfm 2M(Fej MiFcjO,). (c) m M(Fe)'M(Fe(OH)j); (d) 2m M(FejO,)/M(Fc).

42 Ma a jg| próbki stałego jodo I na zmiareczkowanie której (po rozpuszczeniu w roztworze KI) zużywa się ok. 25 ml 0.1

mol I Na.s o, wynosi około |aJ0 16; (b)0 32. (c)0.25381; (d)0.64.

"V ^{F r/> 02n}.^3C,^/an.^l“ ^chlorico'^A ™ctodą Mohra, właściwe tej metodzie środowisko reakcji zapewnia: (a) niskie pH roztworu; (b)

j* m ^Ł • ^{J,ll) lc)oI>!:cno,jC}    Żadna zww. opcji odpowiedzi nic jest poprawna.

i .iksy mj ina liczba protonów możliwą do przyłączenia do formy zasadowej EDTA wynosi (a) 6:^4; (c) 3; (d) 2.

'] - C₀Vo/(V₀*V) <V(V_fl+V)

nie wszystkie

mają postać równań