588

_P0*P^Ą"^CHOtnt*^C*    .. »hiór wsrystkich Stopów, juk.c rno_K,

I tfafc^H    1

_rkła<l \) ^w^SniM.    _roS, naprc^crt. P"y ki6rych /*.!»,*,„ _p|

~ jZ>do**nc wcześniejszym odkształceń,_em

l?iuoc/i»^{cn,c ł} ,_vCZnc mat^^{nału 1}

_nicc,c P^y*    ,r7vmałości roztworu stałego spowodowany

_ _wims< wy'. _a(onuimi dod.Au stopowego , mocni",e ror _międ,v <Jy^s,oW*_wo rozmieszczone zgrupowań,a a„_im6w

W otoczeniu atomów mc wykazującym

^{sit pr}“^{z wie,c} ^ z*^”****™ ^{wartościOWOŚci p,erwias}'^

'"^to^iowc^umocnicnic wywołane wydzielającymi *

^LI'^WLm“"'ro^zc P«^"^yl_slalicznej. w którym brakuje atomu lub jonu; Wakancja - miejsce w    mywane wakancją kafonową, natomtas,

miejsce z brakującym    „jonową.

, brakującym amonem -    _m kIórej odkształcenie materiału zachodź,

Walcowanie - ^obr6bk“‘''“'!^<'_wa|_almi.

_micdzy obracającym, AC^ _{danego alomu bl0}rąca udz.al w tworzemu

Wartościowość - licz *    _{w rcakc}jj chemicznej.

wiązań miedzy atomami    wielkość zaburzenia struktury krystalit/.

.yektorBurgerea <*)-»«“" .    , _Qm kierunek przemieszczenia jednej czek,

^ spowodowanego dy    poślizgowego ruchu dyslokacji,

kryształu względem^ ^^erwtetka lub pierwiastków metalicznych i węgla.

'mająca właściwą    kł^daj ^yslę' z bardzo twardych węglików (zwykle

ręgliki spiekane - kompozyt kładający    _{q Co |ub Nj}

• i^no^wi^óhemiczne między dwoma alomamt różnych p,er-

<r:t yrs ssrssns

rezultatem przy 4*.    walencyjne) - wiązanie chemiczne między

TwtJ^S otworzone ^icki uwspólniemu elektronów wartości.

ązarde' metaliczne - wiązanie chemiczne w metalach, które jest rezultatem przekształcenia atomów tego samego metalu lub atomów różnych metali w /bit r kationów i swobodnie poruszających się między mmi elektronów ,zanie pierwotne - nazwa określająca wiązania jonowe, kowalencyjne lub

metaliczne.

Wiązanie poprzeczne - wiązanie między sąsiednimi łańcuchami polimeru

Wiązanie van der Waulna - wiązanie wtórne między atomami \ub cząsteczkami które są indukowanymi lub trwałymi dipolami.

Wiązanie wtórne - słabe wiązanie między atomowe, którego energia )cst mniejsza niz 40 kJ/mol; występuje dzięki temu. że atomy łub cząsteczki są dipolami; wiązaniami wtórnymi są wiązania van der V*'aa\sa i wiązania wodorowe.

Wskaźniki Miłlern (hkt) - zapis położenia płaszczyzny sieciowej wyrażony przez odwrotność współrzędnych (zredukowanych do najmniejszych liczb całkowitych). w których płaszczyzna przecina osie układu

Wskaźnik kierunku 1mvh-1 - zapis kierunku w strukturze krystalicznej wyrażony przez zredukowane do najmniejszych liczb całkowitych składowe wektora leżącego wzdłuż opisywanego kierunku i zaczepionego w początku układu współrzędnych.

Wspinanie się dyslokacji - ruch dyslokacji, dzięki procesowi dyfuzji, w kierunku prostopadłym do płaszczyzny poślizgu.

Współczynnik dyfuzji (D) - strumień dyfuzji na jednostkę gradientu stężenia.

Współczynnik załamania światła n - stosunek szybkości światła w próżni do szybkości światła w ośrodku.

Wulkanizacja - tworzenie, w wysokich temperaturach i pod dużym ciśnieniem, wiązań poprzecznych między łańcuchami elastomeru (zwykle przez atomy siarki).

Wydzielanie - tworzenie się nowej fazy w przesyconym roztworze.

Wykres CTP - wykres przedstawiający postęp przemiany we współrzędnych: temperatura na osi rzędnych i czas (zwykle w skali logarytmicznej) na osi odciętych.

Wykres CTP_c - wykres przedstawiający postęp przemiany podczas ciągłej zmiany temperatury we współrzędnych: temperatura na osi rzędnych i czas na osi odciętych.

Wykres CTP, - wykres wskazujący postęp przemiany w warunkach izotermicznych sporządzany we współrzędnych, temperatura na osi rzędnych i czas na osi odciętych.

Wykres fazowy - wykres przedstawiający obszary występowania i składy poszczególnych faz. przedstawiany we współrzędnych: temperatura na osi rzędnych i stężenie na osi odciętych.

Wykres naprężcnie-odkształcenie - krzywa przedstawiająca zależność między naprężeniem i odkształceniem: jest zwykle sporządzana we współrzędnych, naprężenie nominalne (<T.) na osi rzędnych i odkształcenie nom.natne (e.) na os.

Wypalanie- wysokotemperaturowa obróbka cieplna stosowana w celu zwiększenia

gęstości i wytrzymałości ceramiki.

589