59 60

Regulator sołarny, oprócz wyżej wymienionych funkcji, ogranicza wartość maksymalnej temperatury w zbiorniku i kolektorze. Regulator powinien również mieć opcję rozmrażania kolektorów (określone czasowo załączenie pompy obiegowej w celu chwilowego przekazania ciepła ze zbiornika do kolektora). Wszystkie wymienione parametry są nastawialne w określonych przedziałach.

Do sterowania systemami bardziej skomplikowanymi, wyposażonymi w dwa lub trzy zespoły pompowe, służą regulatory bardziej złożone. Mają one dodatkowo możliwość zmiany priorytetu ładowania poszczególnych odbiorników ciepła, a zastosowany mikroprocesor decyduje, do którego odbiornika ma być kierowane wytworzone ciepło. Najczęściej odbiornikiem priorytetowym jest ten, w którym ma być zgromadzona woda (lub inny czynnik) o najwyższej temperaturze. Czynnik grzewczy o niższej temperaturze kierowany jest do pozostałych odbiorników a warunki cieplne, panujące w odbiorniku priorytetowym, znajdują się pod stałą kontrolą.

Niektóre sterowniki wyposażone są w dodatkowy stycznik lub wyłącznik rozłączający kocioł gdy warunki atmosferyczne pozwalają pracować instalacji słonecznej.

2.7. Zespoły pompowe.

Większość montowanych w Polsce systemów solarnych, to układy zamknięte ciśnieniowe. Dlatego też do prawidłowej pracy wymagają zastosowania pompy obiegowej.

W zależności od złożoności całej instalacji, rozróżniamy zespoły jedno- i wielopompowe. Pompy obiegowe, o wydajności obliczonej dla danej instalacji solarnej, stanowią główny element zespołu pompowego (przyłączeniowo-zabezpieczającego). Inne jego elementy to: zawór bezpieczeństwa, zawór zwrotny, manometr, przeponowe naczynie wzbiorcze. Zespół taki może zawierać dodatkowo termometr, przepływomierz, separator powietrza.

Przy doborze elementów zespołu pompowego, należy wziąć pod uwagę kilka parametrów: liczbę kolektorów słonecznych, wysokość statyczną instalacji oraz długość i średnicę rurociągów.

LEGENDA

O/ zawór oezpecze^Btwa .?*> narcnolr 3> wa/ giętki ■O zawór TWratry

<X> neczyr.* W/t>k>rC/« pr/Bpomo** CO zawór zarryKa>acy CO pon-pa ubiegowa Ca) zawcr wustcwy

Rys. 19. Zespół pompowy (przyłączeńiowo-zabezpieczajacy) - schemat.

Liczba kolektorów w baterii jest ściśle związana ze średnicą i długością rur, tworzących magistralę solarną. Magistrala solarna zabezpieczona jest przed wzrostem ciśnienia przez zawór bezpieczeństwa i przeponowym naczyniem wzbiorczym. Pojemność naczynia oblicza się według wzoru:

_w (^a^+bxV_{fco/ +} PxV₍._nsf)(pn₊1)

^VN “ “

Pn Pwn

V_N - znamionowa pojemność naczynia przeponowego [dm³];

a - wskaźnik początkowej pojemności naczynia przeponowego, a = 0,01 -^0,02;

V_|f1Jt - całkowita pojemność instalacji solarnej [dm³];

b - liczba kolektorów;

pojemność kolektora [dm³];

P - współczynnik rozszerzalności cieplnej czynnika roboczego;

p_n - dopuszczalne nadciśnienie końcowe w instalacji [bar];

Pn ⁼ Pib ~ °.5 t>ara

P*b “ ciśnienie wyrzutowe zaworu bezpieczeństwa [bar] - najczęściej 6 barów;

p_wn - ciśnienie wstępne poduszki azotowej w naczyniu przeponowym [bor];

Pwn~ 1/5 baro + hx0,l bara

h - wysokość statyczna instalacji [m].

Indywidualnym parametrem każdej instalacji, niezależnym od liczby kolektorów w baterii, jest wielkość ciśnienia otwarcia zaworu bezpieczeństwa. Wartość ta jest ściśle związana z wysokością