92

liilani© 19B.

Dysponujesz kolbą stnilmwą, błotną ora/ roztworami kwasu solnej i oranźu metylowego /apioponuj Uo iadi /enl® umożliwiając© okreił] nie stężenia wody amoniakalna! rnHodą miareczkowania. Zapropora zestaw do miareczkowania. W opisie doświadczenia uwzględni] '.pia i odczynniki chemiczne, czynności, spostrzeżenia oraz wnioski.

(hipowiedź
Sprzęt ()dr i/ynniki	Kolba stożkowa, biureta, pipety, statyw Kwas solny o znanym stężeniu, oranż metylu, woda amoniakalna, woda dnil lowana
t jpi‘. c zynności	W kolbie stożkowej należy odmierzyć pipetą 25 cm^3 wody amoniakalnej o nil znanym stężeniu oraz 2-3 krople oranżu metylowego. Biuretę napełnić « kreski roztworem kwasu solnego o znanym stężeniu. Powoli dodawać kropili z biurety roztwór kwasu solnego do pierwszej zauważalnej zmiany jasnożńtl barwy. Zawartość kolby mieszać. Odczytać objętość zużytego kwasu solnogl
Spostrzeżenia	Pierwsze krople dodawanego kwasu solnego nie powodują trwalej zmiany tri wy żółtego roztworu. Dodanie kolejnych kropli kwasu solnego sprawia, że hl wa staje się jasnożótta, a po następnych kroplach - czerwona (przy nadmifj rze titranta).
Wnioski	Punkt końcowy miareczkowania uzyskano w chwili pojawienia się jasnożl tej barwy roztworu. Odczytana objętość kwasu solnego zużyta do zobojętni nia amoniaku pozwoli obliczyć stężenie oznaczanej zasady. Odczyn roztwpji w wyniku hydrolizy tworzącej się soli jest kwasowy.

Zadanie 199.

Zaprojektuj doświadczenie potwierdzające charakter amfoteryczny w{ dorotlenku żelaza(lll). Opisz sposób przeprowadzenia doświadczeni! Podaj sprzęt i odczynniki, zapisz spostrzeżenia i wnioski.

Odpowiedź

Sprzęt	2 probówki, pipety
Odczynniki	Roztwór wodorotlenku żelaza(lll), kwas solny, roztwór wodorotlenku sodu, ffi noloftaleina, oranż metylowy
Opis czynności	Do dwóch probówek wprowadzić wodorotlenek żelaza(lll). Do jednej z nich daj dać kwas solny, a do drugiej - roztwór wodorotlenku sodu.
Spostrzeżenia	W obu probówkach osad wodorotlenku żelaza(lll) roztwarza się.
Wnioski	Wodorotlenek żelaza(lll) ma charakter amfoteryczny, gdyż reaguje z mocną zij sadą i mocnym kwasem zgodnie z równaniami reakcji: Fe(OH)3i + 3 HCl -> FeCl3 + 3 H20 Fe(OH)3l + 3 NaOH -> Na3[Fe(OH)6],

=-:J=ini# 200.

€P

Zfl|)l()]r*KlII] łio^f»Wi,i(lc /enlf* j poi    ęul.in mhIii    i i

soln slnbttgo I nietrwałego kwAMi weylowego. Opisz sposób I I pi/©prowadzenia doświade/min Podaj sprzęt i odczynniki, i t /ynnoścl, spostrzeżenia i wnioski.    W_

/_A

I    /

Na₂C0₃

fcwicdź

	Kolba z rurką boczną, wężyk gumowy zakończony rurką szklaną, probówka, korek gumowy, zakraplacz, pipeta
	Roztwór wodny węglanu sodu, kwas solny, rozcieńczony roztwór wody wapiennej
j»i t /ynności	Do kolby z rurką boczną wprowadzić węglan sodu. Z zakraplacza powoli wkra-plać kwas solny. Na rurkę boczną kolby nałożyć wężyk gumowy zakończony rurką szklaną. Rurkę wprowadzić do probówki zawierającej wodę wapienną. Wydzielany gaz przepuszczać przez wodę wapienną.
^Bieżenia	Z kolby wydziela się bezbarwny gaz, który zmętnia wodę wapienną. Po wprowadzaniu kolejnych porcji gazu zmętnienie znika.
	Kwas węglowy jest kwasem słabym, gdyż jest wypierany przez mocny kwas. Na2C03 + 2 HCl -> 2 NaCl + H20 + C02t. Kwas węglowy jest kwasem nietrwałym, gdyż szybko rozkłada się do tlenku węgla(IV) i wody. Zmętnienie wody wapiennej świadczy o obecności tlenku węgla(IV): Cu(OH)2 + C02 CaC03l + H20. Zanik zmętnienia wody wapiennej jest spowodowany utworzeniem pod wpływem nadmiaru tlenku węgla(IV) soli kwasowej dobrze rozpuszczalnej w wodzie zgodnie z równaniem reakcji: CaC03l + C02 + H20 Ca(HC03)2.

|ś4anie 201.

Dysponujesz siarczkiem potasu, chlorkiem ołowiu(ll) i kwa-    ri/^HCl

sem solnym. Zaprojektuj doświadczenie i wykaż, że kwas    W

siarkowodorowy jest kwasem słabszym niż solny. Opisz spo-    JL

sób przeprowadzenia doświadczenia. Podaj sprzęt i od-    M___

czynniki, spostrzeżenia i wnioski.    \ f

I    ^KzS £

PbCl₂