Anka11

Anka

ŻYŁEM

Mnie tak boli każda chwila nie przeżyta po bohatersku,

każda chwila, która przecież świta, sprzyja braterstwu.

A ja patrzę w siebie - może w pustkę?... prawie płaczę,

zgarniam w wierszy jedwabistą chustkę zbędne, natrętne rozpacze.

Nie pójdę ja tam, dokąd nosi, nie!

Śmierć skosiła tylu i kosi, tylko nie mnie.

Gdybym mógł, powiedziałbym Ance, po całym życiu zawiłem -mojej jedynej kochance: żyłem.

MOJA CÓRKA

Jeszcze jedna noc przepłakana, jeszcze się myśli gonią, to dla niej - moja kochana -to biegną me myśli po nią!

Jakże ci w tej jesionowej, drewnianej, zimnej odzieży?

A ona, bezdennie nowa, uśmiecha się, leży.

:

A jak z bezdennej rozpaczy dźwignąć się tyle, żeby cię jeszcze zobaczyć przez chwilę?

Widzę cię w sarkofagu jak Firlejównę w Bejscach...

A pisać nie mam odwagi ani dla siebie miejsca.

24 Broniewski ?6g