8 4

1

wać procedury postępowania w razie wystąpienia katastrofy górniczejT" otaz powodują, iż każdy wie, co do niego należy. Pokazują również, gdzie

Ę ; jnożna szukać wsparcia oraz w jaki sposób rozmawiać z otoczeniem (głów-'■‘Ą _nie z dziennikarzami). Jeśli na przykład ze scenariusza wynika, że potrzeb-przez nich wycieczki, a koncerny samochodowe przygotować plan dzjążf^ ne jest przeprowadzenie ekspertyz, to zamiast spekulować na temat przylania w razie wykrycia wad technicznych produkowanych przez nich p₀- ||§ * czyn katastrofy, spokojnie można pytającym wytłumaczyć, jakie działania jazdów. Obecnie istnieje już także spora grupa instytucji (reprezentują! ^ - zostaną podjęte i kiedy będzie znany ich wynik.

t-i-Arwrk fimŁriAnniwni. crałr, cio t-al- Karrkn    T: s Kolejnym ważnym elementem programu interwencji kryzysowej jest

cych różne branże), których funkcjonowanie stało się tak bardzo uzależni,,    _t __o_____________________/_________

nione od sprawnie działającej sieci informatycznej, że gdyby nastąpiłaj4-D -'wyłonienie i wyszkolenie zakładowego zespołu kryzysowego. Jego zada-jakaś awaria, to oznaczałaby ona dla nich prawdziwą katastrofę. W zasa- ^ niern powinno być możliwie szybkie wykrycie zagrożenia, przeciwdziała-dzie niemal każde przedsiębiorstwo narażone jest na pojawienie się kry p . - nie jego skutkom oraz pomoc w unormowaniu sytuacji. Na sztabie kryzysów, których charakter z góry możliwy jest do określenia. Niektprę’!^-. -Ą\ zysowym spoczywa ogromna odpowiedzialność, dlatego też jego człon-z nich są bardziej, inne mniej prawdopodobne. Etap analiz powinien za-    ków należy wyselekcjonować w sposób szczególnie staranny. Osoby te

kończyć się sporządzeniem listy tych, których wystąpieniem przedsię-... . powinny być nie tylko wybitnymi specjalistami w swoich dziedzinach,

L ale także posiadać wyższą od przeciętnej odporność psychiczną. Tworząc

biorstwo jest najbardziej zagrożone.

Po dokonaniu oceny potencjalnych kryzysów kolejnym zadaniem sta-J je się opracowanie stosownych procedur postępowania. Powinny onedó^ir

V skład zespołu kryzysowego, trzeba brać pod uwagę przede wszystkim spe-óącyfikę firmy oraz prawdopodobieństwo wystąpienia określonych typów

tyczyć nie tyle bardzo dokładnie określonych zdarzeń, co pewnych typów '    - kryzysów. W sztabie takim mogą przykładowo znaleźć się:

kryzysów związanych np. ze skażeniem środowiska, katastrofą, skandalem itd. Ponieważ trudno jest przewidzieć i przygotować się na każdą ewentu- . alność, tworzone plany powinny mieć jedynie charakter schematyczny c i dotyczyć bardziej sposobu organizowania działań niż stanowić konkret- j:

W

ne zalecenia dotyczące rozwiązania problemu. W opracowaniach tych

powinny zostać określone symptomy, które winny pobudzić czujność przedsiębiorstwa, oraz kryteria, mające zadecydować o tym, iż pewne śy- • -tuacje zostaną potraktowane jako kryzys, a inne zlekceważone. Dla każ- " ' dego typu kryzysu należy także przygotować osobną listę czynników, które mogłyby sprzyjać jego rozwijaniu się. Jednym z ważniejszych elementów planów kryzysowych jest stworzenie wykazu skutków, jakie mogą wywołać poszczególne sytuacje. W tym celu opracowuje się dwa scenariusze zdarzeń — optymistyczny i pesymistyczny. Często wzbogaca się je o zalecenia dotyczące dalszego postępowania i tworzy w formie punktów: jeśli... to... Scenariusz nigdy nie jest dokładny, bo taki być po prostu nie może. Jego celem nie jest działanie według ściśle określonych procedur, lecz wskazywanie jedynie na możliwości rozwiązania problemu. W momencie rozwijającego się kryzysu odnajdywanie pewnych stałych punktów odniesienia jest bardzo pomocne, ponieważ pozwala uwierzyć, że sytuację da się mimo wszystko opanować. Scenariusze eliminują dowolność

180

przedstawiciel zarządu (kierownictwa najwyższego szczebla) osoba doskonale orientująca się w sprawach produkcji, znająca problemy techniczne prawnik

osoba odpowiedzialna za bezpieczeństwo pracy, np. specjalista BHP

osoba odpowiedzialna za kontakty z mediami (np. rzecznik prasowy, ale może to być także któryś z przedstawicieli zarządu) osoba odpowiedzialna za kontakty z pracownikami (dyrektor personalny lub inny lider cieszący się szacunkiem wszystkich pracowników, niekoniecznie zajmujący wysokie stanowisko) protokolant lub sekretarka, osoba, która prowadziłaby bieżącą dokumentację kryzysu, ale także szybko i sprawnie potrafiłaby zredagować np. oświadczenie

inne osoby - w zależności od potrzeb i specyfiki przedsiębiorstwa w sztabie może znaleźć się osoba, która będzie kontaktowała się z ekspertami zewnętrznymi, zlecała im analizy; fotograf, który poprowadzi odpowiednią dokumentację: czasami psycholog, który będzie wspierał prace całego zespołu

l '

181