Bajka o raku z tataraku 1

Bajka o raku z tataraku

Danuta Szlagowska

Kroczymy dworno palcami po ciele dziecka,

leciutko szczypiemy,

znów kroczymy,

kroczymy do przodu, potem do tylu,

delikatnie szczypiemy,

drapiemy,

szczypiemy.

Kołyszemy

i głaszczemy dziecko...

Kołyszemy dziecko i naśladujemy chrapanie,

Idzie rak, wielki rak, jak uszczypnie, będzie znak.

Kroczy rak, wielki rak, raz do przodu, a raz wspak.

Szczypu, szczypu, drapu, drap, jak uszczypnie, będzie znak. Panie raku, panie raku, siedź pan lepiej w tataraku. W tataraku nie ma dzieci, niech pan sobie tam posiedzi albo lepiej pośpi chwilkę i nie szczypie przez godzinkę.

Chrapu, chrap, chrapu, chrap,