Bajka o raku z tataraku 2

leciutko drapiemy,

drapiemy,

szczypiemy,

szczypiemy,

drapiemy,

szczypiemy,

kołyszemy

głaszczemy...

zamiast drapu, drapu, drap.

Ale rak, wielki rak

siedzi i rozmyśla tak:

skrabnę trochę, drapnę krzynkę,

szczypnę choćby odrobinkę.

Szczypu, szczypu,

drapu, drap,

jak uszczypnę,

będzie znak.

Panie raku, panie raku, tak przyjemnie w tataraku. Woda szemrze do snu bajki, wietrzyk mruczy kołysanki. Zapach słodko do snu tuli. Zaśnij, raczku, luli, luli.