Biofizyka21

Biofizyka

Laser - nazwa utworzona jako akronim od Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation - wzmocnienie światła poprzez wymuszoną emisję promieniowania. Jest to generator światła, wykorzystujący zjawisko emisji wymuszonej. Otrzymywane światło ma charakterystyczne właściwości, trudne lub wręcz niemożliwe do osiągnięcia w innych typach źródeł światła, mianowicie: bardzo małą szerokość linii emisyjnej, co jest równoważne bardzo dużej mocy w wybranym obszarze widma. W laserach łatwo uzyskać wiązkę spolaryzowaną, spójną w^f czasie i przestrzeni oraz o bardzo małej rozbieżności. W laserach impulsowych można uzyskać bardzo dużą moc w impulsie oraz szybkie narastanie impulsu.

Ultrasonografia, USG - nieinwazyjna, atraumatyczna metoda diagnostyczna, pozwalająca na uzyskanie obrazu przekroju badanego obiektu. Metoda ta wykorzystuje zjawisko rozchodzenia się, rozpraszania oraz odbicia fali ultradźwiękowej na granicy ośrodków, przy założeniu stałej prędkości fali w różnych tkankach równej 1540 m/s. W ultrasonografii medycznej wykorzystywane są częstotliwości z zakresu ok. 2-50 MHz. Fala ultradźwiękowa najczęściej generowana jest oraz przetwarzana w impulsy elektryczne przy użyciu zjawiska piezoelektrycznego

*    Metoda dopplerowska

USG dopplerowskie pozwala na ocenę prędkości oraz kierunku przepływu krwi w naczyniach. Jako metoda całkowicie nieinwazyjna jest obecnie najpopularniejszym typem badania naczyń pozwalającym na dokładną ocenę zmian w zdecydowanej większości przypadków.

*    Metoda echa

Stosując niższe częstotliwości (2-5 MHz, np. podczas badania jamy brzusznej lub echokardiograficznego badania serca) uzyskuje się obrazy struktur głębiej położonych kosztem niższej rozdzielczości. Natomiast korzystając z częstotliwości wyższych (7,5-16 MHz, np. badanie przezpochwowe. przezciemiączkowe, diagnostyka węzłów chłonnych, aż do 50 MHz w ultrasonografii wewnątrznaczyniowej naczyń żylnych oraz tętniczych) uzyskuje się obrazy dokładniejsze, ale tylko struktur płycej położonych.

Rentgenografia, jedna z dwóch podstawowych metod badania (obok prześwietlenia rentgenologicznego), polegająca na wykonywaniu zdjęć za pomocą promieniowania X (rentgenowskiego).

Rentgenografia bezpośrednia jest utrwalonym na błonie światłoczułej cieniem przedmiotu badanego umieszczonego między ogniskiem lampy rentgenowskiej a błoną.

Rentgenografia pośrednia polega na wykonaniu zdjęcia fotograficznego ekranu fluoryzującego lub wzmacniacza elektronowego ekranu za pomocą aparatu fotograficznego. W praktyce codziennej w większości przypadków wykonuje się rentgenografię bezpośrednią w postaci tzw. "zdjęć typowych". Istnieje wiele odmian i metod specjalnych rentgenografii.

Tomografia rentgenowska - klasa technik badań radiologicznych, których wspólną cechą jest ruch lampy rentgenowskiej. Ruch ten pozwala uzyskać wyraźny obraz struktur wewnątrz ciała pacjenta. Urządzenie wykonujące badanie nazywamy tomografem, a uzyskany obraz, tomogramem. Słowo tomografia pochodzi od greckich słów tomos (warstwa) i graphia (opisywać). Nazwa ta została przyjęta w 1962 jako określenie wszystkich technik radiograficznych wykonujących zdjęcia warstwowe. Innymi funkcjonującymi nazwami są: planigrafia, stratygrafia, laminografia.

Tomografia komputerowa

Najnowsza i najbardziej znana technika tomograficzna, w której proces uzyskiwania obrazu zaangażowano komputery. Choć w tej technice również najistotniejszą rolę odgrywa ruch lampy rentgenowskiej, wykorzystuje ona zupełnie inne metody do odtworzenia obrazu. Tomografię komputerową wymyślono w 1971.

Tomografia NMR

Jedną z najnowocześniejszych metod obrazowania jest tomografia NMR czyli Nuclear Magnetic Resonance. Samo zjawisko NMR czyli jądrowego rezonansu magnetycznego zostało odkryte już w roku 1945. Wkrótce zaczęto wykorzystywać je do badania własności jader atomowych. Metoda ta stała się przydatna również w chemii organicznej . Dzięki niej można było badać cząsteczki związków organicznych, ich strukturę i dynamikę. Tak doszło do rozwoju spektroskopii NMR. Później metoda ta została udoskonalona i stałą się bardzo pomocna w badaniach biochemicznych między innymi do obrazowania struktur cząsteczek związków organicznych oraz do analizy oddziaływań między cząsteczkowych.

Spektroskopia NMR zaczęła być także wykorzystywana w medycynie m.in. do diagnozowania niektórych chorób metabolicznych . W latach siedemdziesiątych stało się jasne, że metoda ta może służyć także to otrzymywania obrazów wnętrza ciała człowieka.